Skrzynka pocztowaAudrey VerityPani Verity jest niezwykle zorganizowaną czarownicą, która nie zgubiła listu od 1966 roku. Niemniej — jej listy są trzymane w bezpiecznym miejscu z daleka od pulchnych rączek jej córek czy innych ciekawskich oczu. Audrey odpowiada zazwyczaj z nienaganną prędkością — nie za szybko oraz nie za wolno. [ukryjedycje]
Ostatnio zmieniony przez Audrey Verity dnia Nie Gru 10, 2023 11:31 pm, w całości zmieniany 4 razy |
14 stycznia, 1985 roku mam nadzieję, że nasz kurier nie przeszkodził Ci w popołudniowych planach. Dziękuję, że pytasz. Wraz z siostrami mamy się doskonale, wszystkie w pełni zdrowia. Ty i dziewczynki macie się równie dobrze? Wiosna coraz bliżej, już niedługo będzie można wsiąść na konia. Od jutra do czwartku każde popołudnie mogę zarezerwować dla Ciebie. Kalendarz marcowy jest już zapełniony, ale z odrobiną kobiecej magii na pewno uda nam się coś wymyślić. V. Collingwood Ps. Mill's Cafe ma miłe kanapy i zdecydowanie lepszą kawę niż kancelaria. |
26 lutego, 1985 roku Niezmiernie raduje mnie, że odnajduję Ciebie oraz Twoje pociechy w zdrowiu. Zawsze powtarzałem, że żyjemy w niespokojnych czasach, na nasze nieszczęście, okazały się to słowa niemalże prorocze. Wraz z Twoją szanowną ciotką ku chwale Lucyfera, uniknęliśmy pożogi, która ogarnęła miasteczko - w każdym znaczeniu, jakie w kuriozum obecnej sytuacji możemy odnaleźć. Country club nieprzerwanie dumnie stoi w swojej pełnej krasie, wątpię, by jakiekolwiek siły były zdolne to zmienić. Obawiam się, najdroższa Audrey, że muszę Cię rozczarować, wszakże sam niewiele wiem. Pożar w dzielnicy magicznej przyniósł ze sobą nieopisane straty, acz ich dokładny szacunek wciąż pozostaje mi nieznany - pozwolę sobie nie zapuszczać się w sidła domniemań, nie chcąc Cię moja droga, niepotrzebnie niepokoić. Dotarła do mnie jednakże niezwykle dojmująca informacja, dotycząca śmierci młodego panicza Abernathy. Doprawdy tragiczna wiadomość, niech Lucyfer ma go w swojej opiece. Zawsze uważałem Cię za kobietę niezwykle odważną, widać i w tym wypadku nie dane mi było się mylić. Na chwilę obecną, dbaj o dziewczynki, pozostańcie w zaciszu domu, dopóki będziemy mieć pewność, że sytuacja się ustabilizowała. Benjamin niewątpliwie dobrze się wami zajmie. Wydarzenia takie jak to, skutkują w tragiczne konsekwencje, niewątpliwie zasieją swój plon wśród naszej społeczności. Każda tragedia pozostawia jednak światło nadziei, czasem przyjmujące najbardziej nieoczekiwane formy. Gdy kurz opadnie, a Ty moja Droga, odzyskasz spokój i ukoisz zszargane nerwy, niewątpliwie wykorzystasz okazję, by stać się ów światłem. Na butny heroizm w przypływie chwili stać niemal każdego, odbudowa serca Hellridge będzie znacznie trudniejszym zadaniem. Ufam, że odnajdziesz na to sposób. A. Hudson List ten jest kodpowiedzią, na korespondencję wysłaną przez Audrey do Mistrza Gry. W razie wątpliwości, prosimy o kontakt z Teresą. |
4 marca 1985 roku Smutne i, dla wielu naszych pobratymców, tragiczne w skutkach wydarzenia z dwudziestego szóstego lutego pokazały, że w obliczu katastrofy Krąg Hellridge powinien zademonstrować nie tylko gotowość do działania, ale przede wszystkim — jedność. To z myślą o niej kreślę te słowa, wyrażając szczerą nadzieję, że przywrócenie świetności miastu oraz zadbanie o spokój w sercach czarownic i czarowników Saint Fall jest priorytetem dla nas wszystkich. Choć zabrzmi to jak polityczny frazes — a te dziś odkładam na bok — nawołuję do jednego: ramię w ramię zmierzmy się z rzuconym nam wyzwaniem i zademonstrujmy magicznej społeczności siłę oraz solidarność. Hellridge po raz pierwszy od wieku zaznało gorzkiego posmaku niekontrolowanej katastrofy; przywróćmy poczucie bezpieczeństwa poprzez współpracę nie tylko z Katedrą Kościoła i Międzymiastowym Magicznym Ratuszem, ale przede wszystkim — z sobą. Siódmego marca równo w południe rodzina Williamson obejmie patronat nad skoordynowaną rekonstrukcją uszkodzonego przez pożar Deadberry. Wierzę, że obywatele magicznej społeczności nie zawiodą — jestem pewien, że nie zawiodą również przedstawiciele Kręgu. Zachęcając do współpracy i dołączenia do wspólnej misji siódmego marca, nie powinienem wspominać o korzyściach dla nas wszystkich, te są wszak oczywiste — odbudowane miasto to gwarant odbudowanego zaufania w Krąg i jego idei. List dotyczy wydarzenia prywatnego "Jeden za wszystkich". Wzięcie w nim udziału nie jest obowiązkowe, a niepojawienie się nie wiążę się z żadnymi konsekwencjami wobec postaci; nie musisz również odpowiadać na tę wiadomość — gdyby zaistniała taka potrzeba, użyj listów do Zjawy. |
16.03.85 zdaję sobie sprawę z tego, że nie miałyśmy okazji się jeszcze poznać, ale pilnie potrzebuję Pani pomocy. Słyszałam o talencie z dziedziny alchemii, jaki Pani posiada, którego ja niestety nie mam. Przechodząc do sedna sprawy, pilnie potrzebuję eliksiru detoksykacyjnego. Przesyłam wraz z listem również sok z mniszka czarownicy, bo wiem, że to jego główny składnik. Jeżeli zdecyduje się Pani wykonać ten eliksir, prosiłabym o przesłanie ceny, jakiej Pani sobie życzy za daną usługę i największą dozę dyskrecji. Blair Scully Do listu dołączona jest porcja soku z mniszka czarownicy. Ostatnio zmieniony przez Blair Scully dnia Pon Paź 09, 2023 7:36 pm, w całości zmieniany 1 raz |
17.03.1985 prawdą jest, że łatwiej byłoby mi pójść do apteki i tam zaopatrzyć się w potrzebne mi rzeczy, ale zależy mi na największej dozie dyskrecji, dlatego zdecydowałam się spróbować poszukać pomocy u Pani. Przepraszam, jeśli poczuła się Pani urażona moim poprzednim listem. Co do zapłaty - nie jestem pewna, co mogłabym Pani zaoferować, ale może kiedyś, a może nawet teraz, przydałaby się Pani pomoc telepatki? Pojęłam tę umiejętność i za ten eliksir chętnie udzieliłabym Pani pomocnej dłoni w razie potrzeby. Blair Scully Ostatnio zmieniony przez Blair Scully dnia Pon Paź 09, 2023 7:36 pm, w całości zmieniany 1 raz |
18.03.1985 jestem pewna, że nie będzie musiała się Pani o to martwić. Tak jak wspominałam w moim poprzednim liście - będę służyć pomocą w razie potrzeby. Blair Scully Ostatnio zmieniony przez Blair Scully dnia Pon Paź 09, 2023 7:36 pm, w całości zmieniany 1 raz |
11/03/1985 Was również było niezmiernie miło zobaczyć i cieszę się z zaistniałej okazji na ponowne spotkanie. Naturalnie zrobię wszystko, co w mojej mocy, by być obecnym na kolacji. Muszę przy tym zaznaczyć, że ostatnimi czasy nie jestem w stanie precyzyjnie przewidzieć swojego planu dnia ze względu na wyjątkowo intensywny okres w pracy. Wstępnie potwierdzam swoją obecność i proszę o wyrozumiałość w razie, gdybym nie był w stanie dotrzeć na kolację. Z całą pewnością taka ewentualność nie będzie moim celowym działaniem, a wypadkową wydarzeń niezależnych ode mnie. Jednocześnie żywię nadzieję, że wszystko pójdzie zgodnie z planem i będziemy mogli nadrobić rodzinne zaległości przy jednym stole. Z serdecznymi życzeniami i pozdrowieniami, |
11.03.1985 ja również, ale bądź co bądź, zgiełek, który towarzyszył wydarzeniu na placu Aradii, nie służył spokojnym rozmowom. Dziękuję za zaproszenie, droga kuzynko, jednakże nie mogę go przyjąć. Ja i Imogen mamy inne plany na ten dzień i niestety wyrzucenie ich z kalendarza jest niemożliwe, co nie zmienia faktu, że życzę Wam przyjemnie spędzonego czasu w gronie najbliższych. Mam nadzieję, że sezon przeziębień ominął Ciebie, Benjamina i wasze córki. |
10 marca, 1985 bardzo dziękuję za zaproszenie - nie mogę odpowiedzieć nic innego poza tym, że nie mogę doczekać się tej cudownej uroczystości! Ucałuj dziewczynki i Bena. Do zobaczenia! |
12.03.1985 Dziękuję za pamięć, obydwie z Elsje cieszymy się dobrym zdrowiem i mam nadzieję, że możesz powiedzieć to samo o sobie i dziewczynkach, żebyśmy mogły wkrótce nadrobić wszystkie zaległości. Niestety w tym roku nie będziemy mogły wziąć udziału w kolacji organizowanej przez Ciebie i Bena, zdążyłam już obiecać teściom, że ten wieczór spędzimy wspólnie, a nie jestem na tyle odważna, żeby narażać się na gniew włoskiej teściowej. |
13 marca 1985 roku Również ubolewam nad brakiem częstszych spotkań. Przypomnienie pozwolę sobie zignorować, nie chciałaś mnie przecież urazić, czyż nie? Kto jak kto, lecz moja rodzina doskonale zdaje sobie sprawę z powagi tego święta o czym, jako żona mojego drogiego kuzyna, powinnaś doskonale wiedzieć. Przyjadę, punktualnie o siódmej, by nie popsuć Twych planów. Niech Lucyfer ma Cię w opiece Astaroth Cabot |
14 marca, 1985 r. Przede wszystkim dziękuję za Twoją pamięć. Mam nadzieję, że pomimo tej tęsknoty pozostajecie z Benjaminem w dobrym zdrowiu. Mogę tylko zapewnić Cię, że również ubolewamy nad brakiem Waszego towarzystwa. Jeśli zaś chodzi o zbliżające się święto, naturalnie, nie śmielibyśmy ominąć tak ważnego wydarzenia. Możecie się nas spodziewać punktualnie, a o jakichkolwiek ewentualnych nieprawidłowościach niezwłocznie Cię powiadomię. Z serdecznymi pozdrowieniami |
21 — III — 1985 Ogromnie miło było Cię spotkać na Placu Mniejszym — ubolewam jedynie, że bez dziewczynek, ale ani pogoda, ani postkatastrofalna aura Deadberry nie sprzyjały obecności dzieci (słyszałem o Waszej interwencji w pewnej pracowni malarskiej i jestem pewien, że z Georgie pod ręką nie obyłoby się bez ofiar pobocznych w formie biednego właściciela, który otrzymałby zamówienie na cały tryptyk chmurek). Gdyby chroniczne zmęczenie stanowiło faktyczny problem, kilka lat temu straciłbym przywilej ojca chrzestnego — dziękuję więc za sprytnie zawoalowaną troskę i prezent; skorzystam z niego rozsądnie. Panna Verity (młodsza) może liczyć na wizytę (mam nadzieję) ulubionego wujka na początku kwietnia; do tego czasu zdążę opracować nowy, tajny szyfr, dzięki któremu nasz proceder będzie trwać w najlepsze — w porze poobiedniej, ma się rozumieć. Dziękuję za życzenia i odpłacam się z nawiązką; wszystkiego najlepszego dla Was i dziewczynek z okazji zbliżających się świąt. Co prawda nie będę mieć czasu na osobistą wizytę, ale wyślę posłańca z drobnymi podarunkami dla Constance i Georgie — jeśli pan Benjamin Drugi był grzeczny, może znajdę też coś dla niego. |
21 III 1985 Włosi mają powiedzenie, które dokładnie oddaje Twoje rozczarowanie: quando la volpe non arriva all’uva, dice che è acerba. W wolnym tłumaczeniu: gdzie brak włoskiego wina, tam francuska płynie kpina (tak naprawdę nie, coś o lisie i sięganiu po grono, ale słowa są sztuką interpretacji, prawda?) Z łezką w kąciku lewego oka wspominam projekt, który przygotowałam dla Ciebie na obchody przesilenia dwa sezony temu — kiedy założyłaś sukienkę, zrozumiałam, co zainspirowało Vivaldiego do Jesieni; może był wróżbitą i dostrzegł Cię przez czas, przestrzeń oraz kontynenty? Nie przejmuj się miejscem na liście; zupełnym przypadkiem właśnie rozlałam na nią kieliszek Masseto Toscana i, cóż za zbieg okoliczności, jesteś druga. Ubiegła Cię wdowa Harris; często opowiada o Wojnie Secesyjnej i nic dziwnego — była jej naocznym świadkiem, sama więc rozumiesz, skąd mój pośpiech. Proponuję sam początek kwietnia — dzień dostosuję do Twojego kalendarza. Najcudowniejsze życzenia z okazji Męczeństwa przesyłam i ja — obyś wraz z małżonkiem i córkami cieszyła się zdrowiem, a dar Aradii nigdy nie zawodził talentu, który dumnie warzysz w dłoniach. Dziękuję za Twój prezent; obawiam się, że nie dotrwa do świątecznych obchodów — nigdy nie odmawiam wybitnemu eliksirowi i jedwabiowi z włókien lotosu. Ten, który przesyłam w ramach podziękowania, ma na dodatek nutkę magii; fuksja doskonale podkreśli kolor Twoich oczu. do listu dołączono jedwabny szal przeszywany fuksjową nicią |
