Skrzynka pocztowaOrestesa ZafeiriouW tym chaosie jest metoda; pozorny nieporządek nadmiaru rachunków i kuponów zniżkowych na makaron (kup trzy, zapłać za cztery!) każdego miesiąca pada ofiarą bezwzględnego sortowania — a choć wolałby zostawić kupony, wyrzucić rachunki i zrobić miejsce na pocztówki z egzotycznych zakątków świata, regularnie kontroluje napływ wiadomości. [ukryjedycje] Ostatnio zmieniony przez Orestes Zafeiriou dnia Pon 22 Kwi - 13:14, w całości zmieniany 5 razy |
26 — II — 1985 Godzinę temu odesłałem Twojego kuzyna do domu — dostał pieniądze na taksówkę, gumę do żucia i chusteczki nawilżające, sam zdecyduj, co mógł zrobić z nimi po drodze. Ktoś na korytarzu wspomniał, że nie mógł się dodzwonić; mam nadzieję, że przespałeś jego telefony z kotem na poduszce, a nie głową w rowie. Perseus był ze mną przez cały czas; tym razem jego historia nie będzie chaotyczna tylko dlatego, że opowiada ją on. Będę potrzebować Twoich umiejętności w przeciągu trzech dób — nie znam szczegółów, van der Decken zaprasza nas do Maywater. Pojadę z ciekawości i dlatego, że wreszcie poznasz brata zaginionego Maxima; gdyby nasza rzeczywistość aktualnie nie obfitowała w katastrofy, żyłbym dla tego dramatu. P.S. Helen miała zanieść moje spodnie od krawca — zdążyła, zanim Deadberry trafił szlag? Nie zakładam prędkiej wizyty w mieszkaniu; gdyby kontaktowała się z Benem, niech pamięta. |
21.02.1985 brzmi to wypisz—wymaluj jak scenariusz do filmu, co prawda klasy B, emitowanego pomiędzy pasmami telezakupów, ale i Z tego co czytam, znakomicie poradziłby sobie sam, w końcu która dziewczyna nie chciałaby dostać na urodziny zeszytu w pięciolinię? Lepszym pomysłem był tylko dzwonek do roweru, ale (lojalnie uprzedzam na przyszłość) nie podkradaj mu tego konceptu, niech ma alternatywę na przyszły rok. Jeżeli kolokithokeftedes (musiałam poprosić Elsje, żeby mi to przeliterowała, PS. Dobra, film klasy C. PPS. Elsje przesyła kosmiczną moc całusów (cokolwiek to znaczy, od dwóch tygodni wszystko kręci się wokół kosmosu) dla Jakuba, Ciebie i Perseusa. PPPS. Kolejność ponoć zupełnie przypadkowa. PPPPS. Mam nadzieję, że lepiej ode mnie orientujesz się, którą córką pana Marwooda jest Winnie; przyznam szczerze, że straciłam w nich rachubę. Opowiesz mi wszystko w piątek! |
23.02.1985 r. dziękuję bardzo za wysłanie Percy'ego wraz z ciastem oraz szaszłykami na moje urodziny. Nie jestem pewna, czy wszystkie porcje dotarły do Wallow, ale te, które to zrobiły, były bardzo smaczne! Mam nadzieję, że ich upieczenie nie sprawiło Ci zbyt wielu kłopotów. Melduję również, że Percy zachowywał się bardzo wzorowo W ramach podziękowania przesyłam Ci swoje wypieki — nie umywają się smakiem do twojego biszkopta, ale wprawiają w dobry humor. Lub pewność siebie? Przepraszam, ale trochę mi się pomieszały po przyjęciu i teraz nie pamiętam, które są które. Trochę mi ich niestety zostało, więc nie krępuj się, jeśli chciałbyś poczęstować nimi Jakuba czy sąsiadów (sąsiadkę?). Winnie P.S. Co znaczy “Mε αγάπη”? Percy nie chciał mi powiedzieć. Do listu zostały dołączone babeczki lub ciastka z ananasem pierwszej klasy w liczbie 5. Ich datą przydatności do spożycia jest: 24.02.1985 r. |
9 — III — 1985 (Nie znam imienia Twojego ojca, więc musisz sobie wyobrazić, że dokończyłem.) Gratias tibi ago. Quomodo te habes? Me sentio Minęło pięć dób i wciąż nie potrafię napisać skargi do Palazzo; gdybym chciał wysłać im notatkę: w Bostonie robią lepszą pizzę, bo na grubym cieście? jakbyś napisał to po łacinie? Ores, jestem aktualnie na sześćdziesiątej Nigdy nie będę gotowy na przećwiczenie języka mówionego, ale im szybciej zerwiemy ten plaster, tym mniej obelg wymyślę; dziewiętnastego marca w New Hampshire? Boston musi zaczekać — jestem pewien, że muzeum nie postanowi spontanicznie przenieść się do Londynu razem z całym dziedzictwem kulturowym (odkąd zniknął nos Sfinksa, świat zaczął uważniej pilnować zabytków). Hoc excludo! |
3.03.1985 po pierwsza: co to znaczy "dywagacji"? Po drugi: co to znaczy "pestokariańskie"? Po trzeci: mówił mi, że Sokrates jest ci bliski gdy chodzi o znajomość. Jeśli nie jest twoim wujek, to może kuzyn? Pogubiłam się! Dziękuję ci za ciasta, teraletka była pyszna i zastanawiam się, czy nie myślało się ci o otworzeniu sklepu z ciastami? To by był dobry interes. Pszyjżałam się kamieniowi, to faktycznie jadeit. Musiałam się upewnić, bo Perseus ostatnim razem przyniusł mni plastikowe coś od guzika mówiąc, że to onyks. Nie był. W wolnej chwili postaram się zrobić dla tobie ten sygnet. Będziesz w nim wyglądać jak prawdziwy Karington, tylko nie ugniataj w nim ciasta, poniszczy się. Chcesz na obrączce jakiś grawer? |
3 III 1985 Smutna prawda kobiecego losu — szczyty zazwyczaj osiągamy na własną rękę. Jeśli poczekasz dekadę, znów będę mieć dwadzieścia pięć lat, trzeciego męża i prawdopodobnie nowy nos, żeby móc powiedzieć koło niego mi to lata. Gdybym wiedziała, że jesteś tak zdolnym cukiernikiem, zapytałabym w Palazzo czy nie mają otwartej pozycji — jak radzisz sobie z tiramisu? Oby nie gorzej niż z doborem dzieł sztuki; doskonale wyczułeś moment, w którym zaczęłam zastanawiać się nad renowacją sypialni, a skoro Yves Tanguy nie brzmi jak Jean L'Orfevre, jego obrazy muszą być udane. Zatrzymaj go na zapleczu — postaram się odwiedzić antykwariat w drugiej połowie miesiąca, kiedy magia rytualna wreszcie zechce ze mną współpracować, z kolei dodatki, nad którymi myślę w Twoim kontekście, będą gotowe. Perseus zostanie wypożyczony wkrótce; jego usługi będą co prawda nieocenione dla świata mody, ale powinny wyrównać dług, który u mnie zaciągasz — jeśli do obrazu dorzucisz kolejną wróżbę i kilka książek o magii powstania, będziemy kwita. |
2 marca 1985 r. nie ma potrzeby mnie przepraszać — ostatnie dni były (są?) ciężkie z wielu przyczyn, niektóre z nich poznałam z relacji mojego ojca. Nie zrozumiałam z niej za wiele, tak samo jak z opowieści Percy'ego, jednak domyślam się, że to Tobie powinnam dziękować za to, że mój tato nie chodzi teraz o kulach Twój list był wystarczającą osłodą, w szczególności opowieść o zimowych liściach. Chętnie usłyszę więcej podobnych opowieści, gdy zajrzę do antykwariatu — obiecuję nie pozostać dłużna i wyjaśnić dziury fabularne w opowieściach Perseusa. Mam dla Ciebie mały prezent — z góry przepraszam, że jest to kopia, nie oryginał, ale jak sam pewnie zrozumiesz, ten mam zamiar zatrzymać. Kontekst zdjęcia opowiem Ci osobiście — czy czternastego marca mogę pozawracać Ci głowę? Przydałyby mi się spokojne warunki do nauki. Dziękuję za poczęstunek. Percy Twoje wypieki nazywa po prostu domem i chyba rozumiem dlaczego. Winnie P.S. Dziękuję, sprawdzę na własną rękę w bibliotece. Do listu zostały dołączone zdjęcie Perseusza wykonane podczas tego posta. |
marzec 13, 1985 powinienem był Panu podziękować za właściwie uratowanie mi życia. Jeśli to zrobiłem, to doskonale, ale — będę szczery — szok, jakiego wtedy doznałem, niesłychanie przeszkadza mi w przywołaniu na myśl wszystkich szczegółów. Musi Pan przyznać, że była to sytuacja co najmniej niecodzienna. Winnifred wspominała, że Perseus dobrze się czuje i nie było go w Deadberry, gdy to wszystko miało miejsce, proszę jednak o potwierdzenie tego stanu rzeczy. Zwyczajnie się martwię. Z moim zdrowiem na szczęście wszystko gra! Oprócz drobnego kaszlu nawet nieszczególnie ucierpiałem. Pan też nie wyglądał na szczególnie poszkodowanego, więc można rzec, że obydwoje mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu. Kieruję to zwłaszcza do siebie — czuję się odpowiedzialny, że wciągnąłem Pana w wyprawę do Piwniczki, ale te greckie meandry... Ach, musimy koniecznie o tym porozmawiać! To, że Perseus mnie zachwala to jedno, ale fakt, że dalej chce pomagać mi i uczyć się ode mnie — to mój największy komplement i sukces, a teraz też Pan! Z największą przyjemnością spotkam się, żeby podszkolić Pana, z czego tylko Pan chce, ale teoria magii i magia wariacyjna idą mi najprawdopodobniej najlepiej. Może 26 marca? O 3 po południu? U nas w jadalni? Proszę też czuć się zaproszonym na kolacje (tak samo, jak Perseus, bo Junior nie może się doczekać, aż go odwiedzi). |
marzec 22, 1985 z czystej ciekawości dla kuchni tego świata... 30 dolarów, płatne od razu. Gotówką czy czekiem? |
2 kwietnia, 1985 dobiegły mnie słuchy, że jest Pan osobą, która wszystko posiada w kolekcji swojego antykwariatu, a jeśli nie, to jest w stanie szybko to zdobyć. Miałabym zamówienie dość pilne, za co jestem skłonna dopłacić odpowiednią opłatę do ceny usługi, jeśli byłby w stanie je Pan zrealizować do drugiej połowy kwietnia. Poszukuję wydania księgi Alchemiczne Rytuały: Sekrety Przemiany Ducha i Materii z 1884 roku, aczkolwiek tutaj pojawia się haczyk taki, że niestety nie znam łaciny, więc wydanie powinno być w języku angielskim, ale nie wiem, czy takowe w ogóle istnieje. Podręcznik przestał być wydawany w 1926 roku, a jego ostatnie wydania zawierają błędy w tłumaczeniach, które uniemożliwiają skuteczne uwarzenie eliksirów. Prosiłabym o odpowiedź, czy jest to coś, co byłby Pan dla mnie zdobyć. Cena nie gra roli. Audrey Verity |
marzec 23, 1985 30. |
marzec 24, 1985 Pieniądze w kopercie. Liczyłam na bardziej zawzięte negocjacje. Prezent proszę wysłać na adres Valerio Paganini do Palazzo di Fuoco, dołączając liścik: „Kocham cię, Bernadetta”. Dołączam odpowiednią kwotę za fatygę. do listu dorzucam 30 dolarów + 50 dolarów napiwku |
5 — IV — 1985 Wszystkich. (Minimum dwie stówy, tyle, ile sylab ma jej panieńskie nazwisko: Hudson.) |
13 — III — 1985 (Był za to mój? Właściwie, nie odpowiadaj). Przetłumaczyłem Twoją pizza—abominację i nie jestem zachwycony; nugas agis, alia plane res est. Epoka łacińskich kłamstw dobiega końca — wreszcie jestem w stanie zidentyfikować czasowniki w zdaniu, teraz tylko odkryję, jakimi bzdurami karmiłeś mnie przez ostatnie trzy lata i możemy zakończyć znajomość. Conemur sexaginta novem. Quid tu de re sentis? To tłumaczenie, nie propozycja, więc licet certe. Skończyłem pierwszy podręcznik, drugi będzie musiał zaczekać; resztę przećwiczymy w drodze do New Hampshire. Podróż tunelami skróci czas wyprawy, ale przewiduję nocleg — dzień odpoczynku od Saint Fall to niska cena za nadchodzące obchody Męczeństwa. |
