ListyTerence'a Forgera

luty 27, 1985Terence
minęło wiele lat, od kiedy na swojej drodze dostrzegłeś słuszną ścieżkę, którą teraz podążasz. Nadszedł czas, byś wreszcie poznał, co czeka na Ciebie za horyzontem. Przed Tobą krok, który odmieni Twoje życie, a jeśli go wykonasz, tak nigdy nie będziesz już sam. Nasza Matka będzie z Tobą, bo pragnie własnymi słowami przekazać Ci prawdę. Nadszedł moment, byś został wtajemniczony w gnozę naszego kowenu i otworzył serce na magię, której nigdy Ci nie zabraknie.
Ta decyzja nie wymaga rozwagi, a prawdziwego uczucia. Zgoda należy jednak do Ciebie.
Będę czekać na twoją odpowiedź do końca dnia.
Zuge

27.02.1985Terence

A więc zgoda.
Zjaw się dziś o północy przy latarni morskiej w Maywater. Mnie tam nie będzie, ale znajdziesz drogę. Wskaże Ci ją Księżyc.

Zuge

14 lutego, 1985 rokuTerry,

przepraszam, jeśli mój list jest nieproszony, jednak nie potrafię wyobrazić sobie innej osoby, która byłaby w stanie zrozumieć, co teraz przeżywam. Mam ogromną nadzieję, że nie przerwałam Ci żadnej gorącej randki (jeśli tak, to zapewniam, że nie było to moją intencją i możesz przeprosić w moim imieniu towarzyszkę), ale sprawa jest niezwykle ważna. Jest to sprawa śmierci i życia, można wręcz powiedzieć.

CZY PRZESŁUCHAŁEŚ JUŻ ALBUM? Błagam, powiedz napisz, że tak. Doba to maksimum, ile jestem w stanie wytrzymać, milcząc na jego temat. Był genialny — po prostu genialny. Ryzykując bycie zbyt dramatyczną (bezczelnie mi to ostatnio zarzucono) odważę się na stwierdzenie, że nie znałam prawdziwej muzyki, dopóki nie usłyszałam pierwszych nut I Want the One I Can't Have (oczywista hiperbola, ale konieczna).

Być może data listu dodaje moim słowom dodatkowego stopnia żałosności, ale połączenie w tekście tęsknoty z pewną upokarzającą rzeczywistością, gdy czegoś pragnie się tak mocno, że zadowolisz się nawet samą obecnością w kogoś myślach, poczułam dość dotkliwie. Niemniej — jeśli miałabym wskazać ulubiony utwór (chociaż dalej waham się między kilkoma), to obecnie wybór wskazuje na That Joke Isn't Funny Anymore, chociaż mocno konkuruje z What She Said. Tu urzekła mnie perspektywa, całkiem świeża u męskich kompozytorów, by pisać o kobiecie nie przez pryzmat pożądania, a pewnego zrozumienia tego, kim jest, jako człowiek.  

Mogłabym właściwie o każdej piosence coś napisać (być może 1/3 albumu znam już na pamięć), ale tak naprawdę, to bardzo ciekawi mnie Twoja perspektywa. Podobał Ci się? Na pewno Ci się podobał. Ale jeśli Ci się nie podobał, to nic. Ale podobał Ci się, prawda?

Pozdrawiam,L. Vandenberg

01.03.1985Drogi Terence,
z okazji zbliżającego się święta ku czci Męczeństwa Aradii chciałabym Cię zaprosić na kolację 30 marca, która odbędzie się w moim mieszkaniu, w Little Poppy Crest. Na kolacji będą jedynie członkowie Kowenu, więc będziemy w swoim własnym, dobrze znanym gronie. Oczywiście wiem, że Męczeństwo Aradii to przede wszystkim święto spędzane w gronie rodziny i najbliższych, dlatego zrozumiem, jeśli na ten dzień masz już inne plany.
Z pozdrowieniami,
Kamakshi

25.03.1985Foggy,
Nie będę udawać, bo bez względu na wszystko, obiecałem ci szczerość - tęsknię za tobą, naszymi rozmowami każda chwilą, jaka ze sobą dzieliliśmy. Próbuję się odnaleźć w nowej rzeczywistości, w tej, której  nie ma naszych co tygodniowych spotkań i wiesz, może to prawda, że najbardziej doceniamy to, co straciliśmy, ale przecież jesteśmy i żyjemy. Chciałbym móc częściej cię widywać i rozmawiać. Musisz koniecznie do mnie wpaść. Myślę, że jedna z ścian w moim nowym mieszkaniu przypadnie ci do gustu.
Tak - kojarzysz tego patrona, co był malarzem? Ten małomówny, skupiony na modlitwie. Zniknął jak kamfora. Zuge chce, żebym go odnalazł, ale na póki co skupmy się na twojej misji. Masz racje - doświadczenia zdobywane pod presją są najcenniejsze, więc cieszę się, że uznałeś mnie za godne towarzystwo, bo konkurencja jest całkiem duża.
Prima Aprilis rezerwuje dla ciebie.
Ty, ja i mały Fiat.
Nie byłem nigdy w górach.
Powiedz gdzie i o której godzinie mam się zameldować. Zadbaj o repertuar muzyczny, ja za to zatroszczę się o literackie doznania.
Niecierpliwie czekam na naszą wycieczkę, C.

14.04.1985Foggy,
Jak się czujesz? Jak się masz? Dyżury dalej dają ci w kość? Mam niecierpiące zwłoki pytanie - jakie masz plany z niedzielę na podziałek i - czy jesteś gotów zadedykować mi kolejną bezsenną noc?
W skrócie: Wiem, gdzie szukać Huxleya. Na terenie nieczynnego sklepu, który mieści się dokładnie trzydzieści dwa kilometry od miasta, na odcinku drogi prowadzącej do Portland.  Urokliwy budyneczek. Kiedyś, dwa lata temu, ten supermarket jeszcze prosperował, wiec może miałeś okazje robić tam zakupy.  Nie wiem, w jakim malarz będzie stanie i czy jeszcze żyje, ale właśnie wtedy - 16 kwietnia - mam zamiar go odbić, wiec ja i Rory będziemy potrzebowali podwózki i być może - nie mogę wykluczyć takiej możliwości - fachowej pomocy medycznej.
Poza Rory'm, trzymają tam najprawdopodobniej obraz Erosa i jeszcze jeden, który znajduje się w centrum mojego zainteresowania. Myślisz, że twój fiat pomieści ten dodatkowy balast? Szczerze mówiąc, najchętniej skonfiskowałbym całą kolekcje Vollera (opowiem ci kim jest, jak się spotkamy) i zawiózłbym ją pod drzwi muzeum - tam, gdzie ich miejsce, bo nie powinny przebywać w takim niegodnych warunkach - ale obawiam się, że to zrodziłoby zbyt wiele pytań, na które nie umiałbym odpowiedzieć, wiec tym razem spełnię swój obywatelski obowiązek i pozwolę gliną się tym zająć.

Wybacz, że znowu angażuje Cię w kłopoty. Jesteś jedną z trzech nielicznych osób, którym mogę zaufać.
Jeżeli postanowisz wyświadczyć mi tę przysługę, odwdzięczę Ci się w każdy możliwy sposób, a Huxley - optymistycznie zakładając, że żyje - namaluje Cię obraz, jaki tylko zachcesz. Osobiście tego dopilnuje.

PS obiecuję (chociaż wiem, ze robię to konsekwentnie od pół roku), że w końcu zrobię prawo jazdy i kupię te seledynowe chichento, o którym ci wspominałem, i nawet nie próbuj się zaśmiać.

Będę twoim dłużnikiem do końca życia i dzień dłużej, C.

5 kwietnia 1985T.

Dokładnie zbadałam przedmiot, który mi wysłałeś i muszę powiedzieć, że o ile spodziewałam się, że bez trudu go znajdziesz, tak nie sądziłam, że będzie on dysponował tak potężną mocą. Narzędzie zdaje się pokonywać bariery rytualne, które do tej pory nie były nawet zbadane przez maginaukowców. To niebywałe i wyjątkowo ważne dla całego Kowenu. Ta figurka, pozornie mała, przysłuży się dobru i pozwoli nam wyzwolić Surtra. Nie wiem, jak wiele energii Cię to kosztowało, ale pielęgnuj własną magię. Jak widać, jest Twoją najpotężniejszą bronią.

Dziękuję.
Chwała Lilith.

Z.

26.04.1985Drogi Terry,
Jak dobrze wiesz, formuła listów nie należy do moich ulubionych i zazwyczaj traktuję ją jako stratę czasu, a jednak w zaistniałych okolicznościach jesteś jedną z niewielu osób, którym w pełni ufam. Od kilku tygodni rozmawiam o tym z Yvelise, która wspiera mnie w obranym stanowisku i nasze poglądy są zbieżne. Chciałbym więc pochylić się nad nieudolnością i patologią działalności organizacji przykościelnej w moim subiektywnym odczuciu. Straciła ona dla mnie zupełnie wiarygodność, a dla niej zmarnowałem większą połowę dorosłego życia. Jak w skali dziesięciu lat w oddziale wywiadowczym w Cinncinati w stanie Ohio oraz Detroit w stanie Michigan, niezachwianej wiary w słuszność działania w jej imieniu, rysują się cztery miesiące tak „wprawnej” organizacji, a raczej marzenia ściętej głowy o tym? Czy nie jest pewnym punktem granicznym — dowiadywanie się z „Piekielnika” o skutkach dziwnych anomalii w okolicy i mieście w otoczce plotek, a zupełne zero komunikacji wewnątrz struktur, byśmy wiedzieli z czym mamy do czynienia i na co zwracać uwagę na rozmaitych szczeblach? Nie wiem, kiedy właściwie na poważnie mógłbym potraktować zbieraninę, która biega jak kot z pęcherzem za studentami lokalnego uniwersytetu, olewając ciepłym moczem płonące Deadberry i uciekających w panice ludzi (czego dowiedziałem się przecież od ciebie, a nie osób wyżej postawionych ode mnie), zdarzenia w Maywater czy tunele, gdzie ponoć przewinęła się gwardia? Ciężko mi zrozumieć logikę stojącą za tym, by całą uwagę poświęcić studentom, a wszystkich innych wyrzucić do śmieci, porzucając tyle poszlak i informacji. Terry, to jest ten newralgiczny moment, w którym bardziej sprecyzowane i zrozumiałe są dla mnie działania czy rozkazy niemagicznej policji. I zdaje sobie sprawę, że takie stwierdzenie pada ode mnie — osoby, która ma nieprzychylny stosunek do osób pozbawionych znamion magii. Nie umiem na tym etapie zaufać Czarnej Gwardii, bo zaufanie buduje się w oparciu o zrozumiałe działanie, a nie wobec tego, z czym mamy do czynienia i zgodnie z pogłoskami brania w szeregi osób z pierwszej łapanki.

PS Terry, chciałbym, abyś przygotował się na każdy, hipotetyczny scenariusz, ponieważ moje morale są praktycznie nieistniejące i wypaliłem się na przestrzeni czterech miesięcy w Saint Fall. Być może to tylko problem z adaptacją do funkcjonowania w strukturach po oddziale wywiadowczym, a może to rozczarowanie całokształtem. W każdym razie trzeba wiedzieć, kiedy zejść ze sceny — planuje wyjście z organizacji i kiedyś napomknąłem, z czym się to wiąże.

Riel

7.04.1985Foggy,

Nadal w pamięci mam głos Morrisseya pobrzmiewający w ograniczonej do naszej obecności przestrzeni fiata. Czasem, w natłoku refleksji, zamiast szkicować, wystukuję rytm Heaven knows I'm miserable now ołówkiem. Chociaż na tym winylu the Smiths nie usłyszysz, to jednak wydaję mi się, że kilka utworów może przypaść ci do gustu. Podobno ma magiczne właściwości i dopasowuje się do nastroju słuchającego. Potraktuj ten prezent jako dowód wdzięczności.
C.

27.04.1985
Zuge nie żyje. Matka zeszła na ziemię.

Blair

28 kwietnia 1985
Foggy,
dostałeś list od Scully, a może byłes uczestnikiem wydarzeń, które rozegrały się dwa miesięce po tym, jak omal nie spłonęliśmy żywcem?
Spotkajmy się. Niekoniecznie dziś. Gdy tylko znajdziesz dla mnie czas. Kwestie, które chcę poruszać, nie wypada omawiać na papierze.
C.

PS Nie spodziewałem się, że klub miłośników literatury jest taki hojny. Miałem (i nadal mam!) wrażenie, że jeden wiersz jest o tobie.