Skrzynka pocztowaMarvinaSkrzynka jaka jest, każdy widzi. Marvin przegląda ją każdego ranka i czasem wieczorem, jeśli akurat tego dnia nie styrał się jak dziki osioł. Jeśli chcesz, możesz podrzucić miłosny liścik. Marvin najbardziej lubi te anonimowe.
|
10.03.1985 słyszałem pogłoski o pańskim kunszcie z zakresu kowalstwa i wierzę, że nie są wyolbrzymione, dlatego pozwoliłem sobie napisać ten list. Otóż, jak już pewnie Pan domyśla się z tego krótkiego wstępu, byłbym niezwykle zainteresowany pańskim rzemiosłem. Od razu przejdę do konkretów, bo pewnie, podobnie jak ja, ceni sobie Pan swój czas, a ja nie mam zwyczaju go nikomu zabierać. Chciałbym, by wykuł Pan łańcuch, z materiału na tyle wytrwałego, by mógł nie tylko udźwignąć ciężar ludzkiego ciała, ale również wytrzymać trudne warunki atmosferyczne. Ma on zostać zamontowany na nowym szlaku górskim, który zostanie otwarty za kilka miesięcy i służyć przez długie lata alpinistą. Niestety moja wiedza z tego zakresu jest niezwykle zubożała, więc dobór materiału powierzam Panu, o ile jest Pan zainteresowany tym zleceniem. Oczywiście, pokryję wszelkie koszty, wystarczy, że poda Pan cenę takiej usługi i, co mam nadzieję, że nie wzbudza żadnych wątpliwości, dostarczę Panu niezbędnych materiałów. Nadmienię, że zależy mi na czasie, więc - w miarę możliwości - proszę nie zwlekać z odpowiedzią. |
10.04.1985 Pański optymizm utwierdza mnie w przekonaniu, że nie popełniłem błędu, pisząc w tej sprawie do Pana. Nie zapomnę wspomnieć, kto go wykuł, gdy łańcuch zacznie spełniać swoją funkcję, bo jeśli plotki, które słyszałem, są prawdą, a wszystko wskazuje na to, że są, pańskie rzemiosło powinno cieszyć się większą popularnością. Proszę mi wybaczyć brak tej najistotniejszej informacji. W ferworze pośpiechu, zapomniałem wspomninieć, że łańcuch powinien mieć długość co najmniej 17 metrów. Kwestie rozstawienia palików powierzam pańśkiemu doświadczeniu, bo niewątpliwie, przy takim obciążeniu, będą niezbędne. |
5 marca 1985 Nie wiem, czy Pan pamięta, ale kilka dni temu miałam zaszczyt spotkać Pana przy trasie prowadzącej z Saint Fall do Wallow. Zepsuł mi się wtedy samochód (wciąż nie jestem w stanie do końca określić, co to było dokładnie), ale wtedy holował mnie Pan do swojego warsztatu, również w Wallow, i naprawiał mój samochód, marki Mercedes-Benz, model 300SL, kabriolet, wtedy z zamkniętym dachem, gdyż temperatura jeszcze nie sprzyjała na letnie przejażdżki z wiatrem we włosach. Nie wiem, co Pan wtedy zrobił, ale w chwili obecnej samochód stał się zabawnie kapryśny. Zapewne w lepsze dni, cieplejsze przede wszystkim nie byłoby to nic, co by mi przeszkadzało, ale obecnie jest jeszcze zimno, a żeby było zabawniej – czasem w samochodzie jest jeszcze zimniej. Dlaczego? Nie wiem, ale szyby samochodu pokrywają się szronem i samo auto wytwarza czasem swój własny mikroklimat, w którym można poczuć się jak na Biegunie Północnym. Przypuszczam, iż jest to skutek niewłaściwie rzuconego przez Pana czaru chłodzącego. Nie potrzebuję odszkodowania, ale chciałabym, żeby znalazł Pan sposób, aby to naprawić, bądź chociaż wstrzymać na czas zimnych dni. Nie jestem w stanie korzystać z mojego samochodu, bo nigdy nie wiem, czy nie zamrozi mnie i pasażerów na śmierć, a chciałabym wspomnieć, że jeździ ze mną jeszcze mój siedmioletni syn i nie chcę narażać go na dodatkowe wychłodzenie skutkujące infekcjami. Dzieci są jednak mniej odporne niż dorośli, ale zarażają bardzo zawzięcie. Gdy Pan znajdzie rozwiązanie, proszę do mnie napisać na adres zwrotny wskazany na kopercie, przyjadę, aby mógł Pan naprawić szkody. Czekam z niecierpliwością na odzew. |
kwiecień 24, 1985 dobrze jest wiedzieć, że Twoja babcia dobrze Cię wychowała. Serce masz po właściwej stronie. Przekazano mi, że Twoja wiara jest niezachwiana. Dobrze było to czytać. Przed nami trudne czasy, a każdy uzdolniony czarownik, którego nie tylko gorliwe modlitwy, ale i czyny widzi Lucyfer, jest na wagę złota. Teraz jednak nie Lucyfer, a ja będę potrzebować Twojej pomocy w Jego sprawie. Odezwę się początkiem maja. Do zobaczenia w Noc Walpurgii? |
2 maja 1985 dziękuję za Twoją pamięć. I za modlitwę. Jeżeli nie możesz być sam na pogrzebie, choć miałam Cię specjalnie na niego zapraszać, bądź chociaż myślą z Wesleyem. Równy był z niego chłop. Polubiłby Cię. Jeśli będę czegoś potrzebowała, na pewno dam Ci znać. Nie zaszkodzi, jeśli dla pamięci odprawisz rytuał ostatniej posługi. Jeśli możesz. |
23/04/1985 Judith przekazała mi wieści. Pragnę więc powitać Cię w naszych szeregach, od ogniska nie wątpiłem, że jest to tylko kwestią czasu, a Lucyfer już dawno zwrócił ku Tobie swoje oczy. Jeśli będziesz mieć jakieś pytania, nie wahaj się do mnie zwrócić. Niech Lucyfer ma Cię w opiece |
30 kwietnia 1985 przepraszam, że tyle zwlekałam, ale ostatnio dużo się u mnie działo. Nie zapomniałam jednak o Pana pomocy w Cripple Rock; gdyby nie Pan, pewnie bym tam zmarzła i nie miałabym jak wrócić do domu. Nawet nie chcę myśleć. W podziękowaniu przesyłam wymarzone ciasto, myślę, że będzie Panu smakowało. Do listu dołączona została paczuszka z 3 porcjami ciasta marchewkowego z drzemiącym liczi. |
maj 4, 1985 przyjąłeś już prezent? Jestem pewna, że tak. Nigdy się nie mylę. Wiesz może że wróżby z fusów nie są takie dokładne, jak te z dłoni? Tak mówiła moja babcia, wróżyła 80 lat, a potem poszła na emeryturę. Miała problemy z pamięcią. Mam nadzieję, że Ty nie masz. Jesteśmy umówieni na jutro. Ale nie w Eaglestone Restaurant. Musisz mi pomóc... Wiem, że potrafisz, a mam tak mało ludzi wokół siebie, którzy są tacy mili... Zabierzesz mnie nad morze? Jest tak ciepło. Moglibyśmy popływać w strojach kąpielowych i poleżeć na piasku i zjeść ciasteczka (zrobię Ci ciasteczka). Spotkajmy się w Maywater. Będę musiała tylko odebrać coś od jednego znajomego, ale to zajmie bardzo krótko. Pójdziesz ze mną, prawda? Pójdziemy sobie na spacer... Potem kupimy lody, a ja zrobię dla Ciebie prawdziwą najprawdziwszą cudowną wróżbę prosto z Twojej silnej dłoni. Jesteśmy umówieni. |
