Pierworodny, jedyny syn, najstarsze dziecko. Zapewne w latach młodzieńczych nadzieja dla matki. Nadzieja okazała się dość płonna, bo Kevin wrodził się w o wiele bardziej wrażliwego ojca. Nie jest fanem broni palnej, nie operuje nią tak dobrze, jak reszta rodziny, ale wcale się z tym źle nie czuje. Obecnie zbiera największe naciski od matki na znalezienie przyszłej małżonki.

Drugie dziecko, jedyna córka, która zebrała wszystkie cechy po matce i po babce. Zaledwie dziewiętnastoletnia, lecz niezwykle zaradna, operująca częściej dyskretnym pistoletem niż strzelbą. Zwracająca uwagę na wygląd, nieco wybijająca się z całokształtu. Rodzina zaczyna rozglądać się za odpowiednią partią dla niej.

Młodszy brat, kompan wypraw i pierwszy antagonista w życiu. Obecnie partner w zbrodniach łowieckich, jak i przeciwnik, materiał do kłótni i niezgody. Relacja dość skomplikowana, ale opiewająca w lojalność wobec więzów krwi.

Członkiem rodziny został głównie dlatego, że matka wywodziła się z Paganinich. Dziesiąta woda po kisielu, niesamowicie oddziałujący na nerwy, a detronizuje go w doprowadzaniu Judith do kurwicy tylko jedna osoba.

Najbardziej wkurwiający osobnik, jakiego poznała Judith. Niegdyś wziął za żonę kuzynkę Elizabeth i doprowadził ją do śmierci. Judith nie wierzy w jego kłamstwa odnośnie przyczyny śmierci i sama wie swoje, szkoda tylko, że nie ma na to żadnych dowodów. Nie przepuści okazji, aby mu dosrać, chociażby słownie. Więcej nie może, bo cwaniak jest diakonem.

Niegdyś mogłaby go określić mianem dupek. Niedoszły narzeczony, który dostał sromotnego kosza po tym, jak nie wcelował na tarczy. Dziś oboje wiedzą, jak skrajnie niedojrzali byli. Co więcej, dojrzeli do tego, do czego próbowano ich zmusić dobre dwadzieścia pięć lat temu. Judith nie chce nazywać uczucia, jakim go darzy, ale jest dla niej wyjątkowy..

Niegdyś miała go za frajera, który siedział z nosem w książkach i tylko narobił miliona dzieci. Ostatnie zdarzenia udowodniły jej na własne oczy, że nauka jest jednak potęgą i dzięki niej osiągnąć można wiele. I dostrzegła znacznie więcej charakteru w Marwoodzie niż go okazywał przez całe życie. Od tamtej chwili darzy go bezwarunkowym szacunkiem.

Znajomość zawiązana zupełnie przypadkiem, podczas wspólnego ratowania Cripple Rock po ostatniej katastrofie. Niespodziewanie, Marvin okazał się bardzo interesującą pod kątem wiary osobą, a po ostrożnym wybadaniu gruntu mógł dowiedzieć się podstaw o Kowenie Dnia. Obecnie znajduje się pod protektoratem Judith.

Kumpel z Gwardii, z innego wydziału. Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu Judith darzy go sympatią. Oboje lubią wątpliwej jakości żarty o dupach, oraz niewątpliwej jakości alkohol.  Ostatnio coraz częściej może liczyć na jego pomoc, a razem też byli na legendarnym polowaniu na Białego Łosia.

Jeden z niewielu tych uroczych i przykładnych Gwardzistów. "Uroczy" w ustach Judith niekoniecznie jest komplementem, ale docenia Orlovsky'ego i jego umiejętności. Mniej docenia durne zdrobnienie, jakim do niej mówi, ale przynajmniej można na nim polegać. Dzięki wsparciu podczas polowania na Białego Łosia nestor prawie go zatrudnił w rodzinnym przedsiębiorstwie.

Teoretycznie Judith nawet nie powinna z nią rozmawiać, bo jest od Padmore'ów. Ale jest też oddanym członkiem Kowenu, do którego nie ma żadnych zastrzeżeń. Pomocna i utalentowana w magii natury, Judith darzy ją szacunkiem, choć wciąż traktuje z lekkim dystansem.

Żona Franka i ciężko określić, czy lepsza połówka czy gorsza. Bo mameją może nie być, ale płacze nad zwierzątkami i czasami brakuje jej zdrowego rozsądku w tym swoim byciu pro-zwierzęta. Ale ogólnie nie jest zła. Najważniejsze, że działa dla dobra Kowenu. Judith wciąż zastanawia się, jakim cudem wróciła do figury po tylu ciążach.

Męska wersja Imani, chłop, który lubi siedzieć w kuchni. Ale grunt, że jest to chłop równy i można z nim normalnie pogadać.

Jedno z dzieciaków Marwoodów, które zostało wciągnięte w Kowen. Po ostatnim spotkaniu okazało się, że może to być dla niej za wcześnie, ale niewątpliwie jest wartościowym elementem, chociażby dlatego, że studiuje medycynę i jej zdolności mogą okazać się bezcenne w nadchodzącej Apokalipsie.  

Zdaje się, że krewny Sebastiana. Jude nie miała z nim zbyt wiele do czynienia, ale są razem w Kowenie i razem doświadczali pogrzebu Erosa, czy też rozpoczęcia Apokalipsy.

Kolejny z gorliwych wyznawców Lucyfera. Mimo że zabrakło go podczas rozpoczęcia Apokalipsy, dysponuje przynajmniej odpowiednią wiedzą, na przykład geograficzno-historyczną.

Judith uważa go za wielką pomyłkę, ale jest w Kowenie, więc toleruje jego obecność i nawet wciąga w niektóre misje, jak choćby polowanie na Białego Łosia.

Może płaczliwy, ale chociaż silny dzieciak od Padmore'ów. W Wyobrażeniu Judith nadal jest narzeczonym Tilly i niespecjalnie interesowały ją ewentualne wyjaśnienia, że jest w błędzie. Spotkała się z nim tylko raz i ma do niego dość neutralne, a raczej nijakie nastawienie.

Były gwardzista, dawny znajomy z pracy.

Pracownik Carter's Wilderness Mastery. Dał się zapamiętać jako opryskliwy, chamski i niewychowany. Raczej nie będzie w top ulubionych przez Judith pracowników.

Brat Sebastiana o niesamowitej zdolności przychodzenia w najgorszym możliwym momencie.

Profesorek, u którego czasem przebiega wymiana umiejętności w postaci nauki. Ostatnio spotkali się podczas leśnej pielgrzymki, skąd też opowiedział jej kilka ciekawych elementów o wydarzeniach z lutego.

Dziewczyna od Bloodworthów, głównie kręcąca się pod nogami, młoda i z fiu-bździu w głowie, ale w końcu jest młoda, trudno ją winić. W oczach Jude jest dziewczyną Lauriego Padmore'a, ale raczej nikt nie spieszył z wyjaśnieniami, że jest inaczej. Kiedyś Jude uratowała jej życie przez jeden celny strzał.

Nie powinna się z nim w ogóle obchodzić, ani jakkolwiek rozmawiać, ale, jak to mówią, na bezrybiu i rak ryba. Akurat wtedy nie było nikogo innego bardziej sensownego pod ręką, więc tymczasowo zapomnieli o rodzinnych sporach.

Ktoś, z kim Judith ma zdecydowanie kosę przez różnicę w charakterach. Ale jednocześnie ktoś, kto wyznaje wartości odpowiednie dla Kowenu Dnia.

Mogłaby go opisać jednym słowem. I to zrobi. Dupek.

Carterów i Lanthierów od dawna łączyła niechęć. Judith sceptycznie podchodzi do rodziny, ale nie uważa, że muszą się nienawidzić. Oddała mu pod opiekę znalezionego barghesta, ale zaraz ojciec oskarżył całą rodzinę o śmierć nestora. I tak wkoło Macieju.

Judith nie wie, kim jest ani czego chce. Widziała go podczas Apokalipsy, a potem spotkała w knajpie. Zaczął ją wkurwiać oczywistym mydleniem oczu i od tamtej pory jest wobec niego nieufna. Jako że Sebastian miał pozbyć się kogoś, kto za bardzo kłapał ozorem na temat śmierci Erosa, Judith jest pewna, że padło właśnie na niego i nie żyje.

Judith widziała ją dwukrotnie: raz przy śmierci Erosa, drugi raz przy śmierci Frejra. Poznała jej imię tylko przypadkiem, Lyra. Nie ma pojęcia, kim jest, poza tym, że jest silną młodą kobietą.

Judith nie wie, kim jest i jak się nazywa ta dziewczyna. Wie jedynie, że świetnie posługuje się magią iluzji i powinno się ją zamknąć w ośrodku psychiatrycznym.

Kojarzyła ją głównie z uroczystości Kręgu. Wiedziała o jej istnieniu, potrafi przypisać nazwisko. Spotkały się jako świadkowie śmierci Frejra, tylko po dwóch różnych stronach barykady.

Widziała go po śmierci Frejra, po przeciwnej stronie. Nie zna jego imienia ani nazwiska, nie wie, kim jest. Wygląda jej na ćpuna.

Nie ma pojęcia, jak nazywa się ta dziewczyna i kim jest. Wie tylko, że była skłonna zabić w imię Lilith, ale z drugiej strony była też na tyle rozsądna, żeby poddać się w odpowiednim momencie.