1 marca 1985Szanowna Panno L'Oreve,
Ośmieliłem się napisać ten list ponieważ, jeden z moich pacjentów wypowiadał się o Panience nader przychylnie w kwestii jubilerstwa. Jako, że mój wolny czas jest policzony chciałem prosić o Panienki przychylność w kwestii wykonania sygnetu, który będzie prezentem.
Prosiłbym o wycenę Panienki dzieła i czasu oraz przesyłam wraz z listem potrzebne komponenty.

Z wyrazami szacunku NOX

4 marca 1985 rokuSzanowna Panno L'Orfevre,
Smutne i, dla wielu naszych pobratymców, tragiczne w skutkach wydarzenia z dwudziestego szóstego lutego pokazały, że w obliczu katastrofy Krąg Hellridge powinien zademonstrować nie tylko gotowość do działania, ale przede wszystkim — jedność.

To z myślą o niej kreślę te słowa, wyrażając szczerą nadzieję, że przywrócenie świetności miastu oraz zadbanie o spokój w sercach czarownic i czarowników Saint Fall jest priorytetem dla nas wszystkich.  Choć zabrzmi to jak polityczny frazes — a te dziś odkładam na bok — nawołuję do jednego: ramię w ramię zmierzmy się z rzuconym nam wyzwaniem i zademonstrujmy magicznej społeczności siłę oraz solidarność. Hellridge po raz pierwszy od wieku zaznało gorzkiego posmaku niekontrolowanej katastrofy; przywróćmy poczucie bezpieczeństwa poprzez współpracę nie tylko z Katedrą Kościoła i Międzymiastowym Magicznym Ratuszem, ale przede wszystkim — z sobą.

Siódmego marca równo w południe rodzina Williamson obejmie patronat nad skoordynowaną rekonstrukcją uszkodzonego przez pożar Deadberry. Wierzę, że obywatele magicznej społeczności nie zawiodą — jestem pewien, że nie zawiodą również przedstawiciele Kręgu. Zachęcając do współpracy i dołączenia do wspólnej misji siódmego marca, nie powinienem wspominać o korzyściach dla nas wszystkich, te są wszak oczywiste — odbudowane miasto to gwarant odbudowanego zaufania w Krąg i jego idei.

Z wyrazami szacunku,
Ronald Williamson

8 marca 1985Szanowna Panno L'Orfevre
w związku z przykrymi wydarzeniami, które miały miejsce 26 lutego o godzinie 12:38 w sali wykładowej Uniwersytetu Saint Fall, proszę o przybycie w celu złożenia zeznań w sprawie śmierci pana Marshalla Abernathy. Będziemy Panny oczekiwać 21 marca o godzinie 9:00 w Kościele Piekieł w Deadberry (wejście wschodnie, poziom -I). W przypadku braku możliwości stawiennictwa prosimy o informację zwrotną.

Samantha Zindler

1 marca 1985Szanowna Panno L'Orfevre
w związku z wydarzeniami z dnia 26 lutego, które miały miejsce w Cripple Rock, co doprowadziło do Panny uszczerbku na zdrowiu i nieprzyjemnych doświadczeń, pragniemy wyrazić nasze najszczersze ubolewanie nad sytuacją, która Pannę spotkała. Dokładamy wszelkich starań, aby nigdy już nie wydarzyła się ona ponownie. Prosimy o przyjęcie tego czeku na 200 dolarów, przekazanej Pannie z ramienia Magicznej Rady północno-wschodniego wybrzeża USA, jako drobną rekompensatę, pozwalającą pokryć niezapowiedziany wydatek.

Patti Perlman

1 marca, 1985 rokuSzanowna Élianne,

pierścionek zapiera dech — wieści o talencie były z pewnością nieprzesadzone. Będę chroniła go przed wszelakimi niepożądanymi skutkami natury, aby praca nie poszła na marne. Jeśli jest coś, co mogłabym natomiast dla Panny/Pani/Ciebie zrobić — proszę nie wahać się, prosić. Decyzja nie musi być podjęta od razu. Przysługi ponoć najwygodniej się kolekcjonuje.


Pozdrawiam,L. V.

PS nie ma potrzeby tytułować mnie "panną". Pani* lub nawet po imieniu całkowicie wystarczy. Proszę również dać znać, jaka forma zwrotu jest preferowana z Panny/Pani/Twojej strony.

04.03.1985Mademoiselle  L'orfevre, ,
Ufam, że nie dotknęło Panny żadne nieszczęście, które przetoczyło się przez Hellridge i głuchym echem odbiło się od magicznej społeczności dnia 26 lutego. Niebywale przygnębiające i zatrważające są te straty, przez to mój list może wydać się nie na miejscu, jednakże łudzę się, że nie przeoczy go Panna w stosie pilniejszej korespondencji i nie podrze, gdy tylko zapozna się z jego treścią.
Być może mnie Panna nie pamięta - moja niepozorna fizjonomia nie rzuca się w oczy, ale od chwili, kiedy tamtego dnia, dwunastego sierpnia ubiegłego roku, spotkaliśmy się przy wiernej kopii obrazu Fabritiusa "Szczygieł" w bostońskim Muzeum Sztuki, nie mogę wyrzucić Panny obrazu z pamięci. Do dzisiaj żałuje, że nie udało mi się przenieść na stronę szkicownika zachwytu, który płonął w Panny spojrzeniu, kiedy przenosiłaś go na kolejny obraz, ale z drugiej strony obawiam się, że nie byłbym w stanie tak wiernie odwzorcować tych wyjątkowo szczerych emocji. Pozostaje mi  tylko zapytać czy moje dalsze rekomendacje, które poczyniłem przy kawie w kawiarni, przypadły Pannie do gustu i uzupełniły deficyt artystycznych doznań, który oboje odczuliśmy na własnej skórze tuż po wyjściu z Muzeum?
Nadmienię jeszcze, że słyszałem o Panny jubilerskim kunszcie, chociaż nie ukrywam, że w tym kontekście „słyszałem” to sporo niedopowiedzenie. O Panny wielkim talencie rozprawia całe Saint Fall. Wieści te dotarły także do Salem, w którym aktualnie przebywam. Nie mogę się doczekać, aż w końcu wrócę do Deadberry i na własne oczy zobaczę biżuterię wykonaną Panny rękoma. Można ją podziwiać w Galerii Sztuki L'orfevre?

W ramach prezentu (i nadziei na odnowienie kontaktu, obecnie niestety tylko listownego) proszę przyjąć ode mnie małą reprodukcje „Szczygła”.

Serdeczne pozdrowienia,
Tarian Belman