14.01.1985Drogi Arthurze,
   Kończą mi się zapasy, a Ty mnie nigdy wcześniej nie zawiodłeś. Wiesz co robić. Spotkajmy się tam gdzie zawsze. Jutro, piętnaście minut przed północą. Weź wszystko co potrzebne. Jak zwykle proszę Cię o dyskrecję, więc postaraj się nie rzucać w oczy.
J.

18 stycznia, 1985Arthurze,

tym razem zwracam się do Ciebie nie z propozycją towarzyską, a czysto biznesową — więc możesz ją potraktować tak, jak każdą inną (aczkolwiek jakbyś chciał zaproponować zniżkę dla dobrych znajomych, to nie będę urażona!). Zbliżają się urodziny bardzo drogiej mi osoby, która mogłaby skorzystać z właściwości pewnych kadzideł. Wiem, że ich wytworzenie to dla Ciebie drobnostka, ale oczywiście wynagrodzę Ci spędzony nad nimi czas, a składniki dołączam wraz z listem.

Przesyłam więc rozmaryn (do głosu przeszłości), bagienne ziele (kadzidło spokojnego serca) oraz wisiołek dwustuletni (naszpikowane kadzidło). Jako że cześć z nich ma być prezentem, to sam rozumiesz — jest to zamówienie wrażliwe czasowo. Daj mi znać, czy jesteś w stanie się go podjąć oraz czego oczekujesz w zamian!

Z góry dziękuję,Lyra

4 marca 1985 rokuSzanowny Panie O'Ridley,
Smutne i, dla wielu naszych pobratymców, tragiczne w skutkach wydarzenia z dwudziestego szóstego lutego pokazały, że w obliczu katastrofy Krąg Hellridge powinien zademonstrować nie tylko gotowość do działania, ale przede wszystkim — jedność.

To z myślą o niej kreślę te słowa, wyrażając szczerą nadzieję, że przywrócenie świetności miastu oraz zadbanie o spokój w sercach czarownic i czarowników Saint Fall jest priorytetem dla nas wszystkich.  Choć zabrzmi to jak polityczny frazes — a te dziś odkładam na bok — nawołuję do jednego: ramię w ramię zmierzmy się z rzuconym nam wyzwaniem i zademonstrujmy magicznej społeczności siłę oraz solidarność. Hellridge po raz pierwszy od wieku zaznało gorzkiego posmaku niekontrolowanej katastrofy; przywróćmy poczucie bezpieczeństwa poprzez współpracę nie tylko z Katedrą Kościoła i Międzymiastowym Magicznym Ratuszem, ale przede wszystkim — z sobą.

Siódmego marca równo w południe rodzina Williamson obejmie patronat nad skoordynowaną rekonstrukcją uszkodzonego przez pożar Deadberry. Wierzę, że obywatele magicznej społeczności nie zawiodą — jestem pewien, że nie zawiodą również przedstawiciele Kręgu. Zachęcając do współpracy i dołączenia do wspólnej misji siódmego marca, nie powinienem wspominać o korzyściach dla nas wszystkich, te są wszak oczywiste — odbudowane miasto to gwarant odbudowanego zaufania w Krąg i jego idei.

Z wyrazami szacunku,
Ronald Williamson

1 marca 1985Szanowny Panie O'Ridley
w związku z wydarzeniami z dnia 26 lutego, które miały miejsce w Cripple Rock, co doprowadziło do Pana uszczerbku na zdrowiu i nieprzyjemnych doświadczeń, pragniemy wyrazić nasze najszczersze ubolewanie nad sytuacją, która Pana spotkała. Dokładamy wszelkich starań, aby nigdy już nie wydarzyła się ona ponownie. Prosimy o przyjęcie tego czeku na 200 dolarów, przekazanej Panu z ramienia Magicznej Rady północno-wschodniego wybrzeża USA, jako drobną rekompensatę, pozwalającą pokryć niezapowiedziany wydatek.

Patti Perlman

1 marca, 1985 rokuArturze,

jestem oburzona swoim własnym chaosem — Twój list wraz z zawartością do mnie dotarł, aczkolwiek tak starałam się dopiąć w tym czasie inne rzeczy, że ostatecznie kompletnie zapomniałam Ci odpisać. Jestem sobą rozczarowana i Ty również powinieneś. 66% to bardzo dobry wynik, moje zamówienie było i tak bezczelnie obszerne, więc nie przejmuj się. Magia jest... oboje wiemy doskonale jaka.

Dziękuję za przysługę. Pamiętaj, że teraz ja jestem winna Tobie.


Pozdrawiam,Lyra

8 — III — 1985O'Ridley
Nie mieliśmy okazji zamienić słowa w Deadberry — zamierzałem odwiedzić Cię w szpitalu po tym, co wydarzyło się w tunelach, ale doba ma tylko dwadzieścia cztery godziny; w przeliczeniu na ilość wypijanego przez Ciebie alkoholu to jakieś siedem sześciopaków.

Doceniam, że zjawiłeś się pomóc w odbudowie dzielnicy pomimo stanu zdrowia — jeden z wolontariuszy wspomniał, że wyglądałeś, jakbyś marzł, więc jeśli jutro odwiedzi Cię kurier z kurtką noszącą slogan mojego wuja (te granatowe, całkiem ciepłe; sam wziąłbym jedną, żeby zdekoncentrować czymś Cartera, ale nie mieli rozmiaru) uznaj to za zbieg okoliczności.

Wracaj do zdrowia
B. Williamson

marzec 15, 1985Szanowny Panie O'Ridley,

bardzo miło jest mi czytać, że dobrze mnie Pan wspomina. Mam nadzieję, że pragnienie wiedzy nie wynika z mojego kiepskiego nauczania jeszcze w szkółce, ale skoro wraca Pan do mnie po latach, to śmiem twierdzić, że nie.
Z największą chęcią spotkam się z Panem celem omówienia ścieżki nauki i rozpoczęcia pierwszej lekcji. Czy 2 kwietnia o 3 po południu w O'Ridley Airmid Herbal Remedies będzie Panu pasować? Myślę, że w najbardziej znanym Panu środowisku znajdziemy wiele okazji do praktycznej nauki teorii magii, dlatego proponuję pierwszą lekcję terenową. A kto wie? Może i ja się czegoś nauczę o roślinach. Co Pan na to?

Frank Marwood