First topic message reminder :

Przekleństwo samo wypadło z jej ust, kiedy coś ją rozproszyło i zepsuła osadzenie kamienia. Szepty. Przeklęte szepty odezwały się w najmniej pożądanej chwili. Przetarła twarz sfrustrowana, jednak po chwili zebrała się do kupy, upiła trochę herbaty jaśminowej i przeszła do kryształu górskiego, chwilowo darując sobie jadeit. Obejrzała kamień jeszcze raz, starając się odpowiednio go ułożyć, żeby ułatwić sobie jego osadzenie. Przyciągnęła do siebie kolejną z bransoletek ze srebra, układając ją sobie w dłoni wygodnie, żeby tym razem nie zrobić błędu. Rozbrzmiał kolejny szept. Upierdliwy, ledwo słyszalny, wytrącający ze skupienia. Przymknęła na chwilę oczy, starając się go zdusić. Nie był jej aktualnie potrzebny, bardziej potrzebowała skupienia, żeby nie zepsuć znowu pracy. Wyciągnęła z szuflady walkmana i nałożyła na uszy słuchawki. Po chwili rozbrzmiał delikatny dźwięk pianina, włączyły się do niego skrzypce i reszta instrumentów. Muzyka klasyczna, bez wokalistów, jedynie instrumenty, co pozwalało jej zignorować dźwięki tła na tyle, żeby spokojnie osadzać kamienie. Potrzebowała tego, żeby nie oszaleć ze swoją odmiennością. Owszem, bywała przydatna, jednak kontrolowanie jej bywało ciężkie, kiedy chciało się skupić. A teraz naprawdę go potrzebowała, jeśli chciała zrobić wszystko, jak należy i nie pozostać z zestawem bransoletek bez żadnych efektów magicznych. Chwyciła kamień szczypcami i zajęła się ostrożnym osadzeniem go w  wybranym miejscu i nasączeniem go magią. Tym razem musiało się udać. Była skupiona, wiedziała, co robi, przecież osadzenie tego kamienia nie było aż tak ciężkie. Kryształ ładnie połyskiwał, przyjmując w siebie magię. Pamiętała, jak ojciec pokazywał jej, jak działa osadzanie i uczył ją, na co zwracać uwagę. Przywołała teraz z pamięci jego spokojne instrukcje i podążała za nimi pewnie, wiedząc, że ojciec na pewno miał rację. Jego doświadczenie w jubilerstwie było dużo większe niż jej, więc podążanie za instrukcjami i radami zasłyszanymi od niego powinno jej pomóc z prawidłowym osadzeniem kryształu górskiego.
____________________
Osadzenie z poprzedniego posta nieudane (wynik 29 na próg 35)
Osadzam kryształ górski w jednej z bransoletek
Zużywam: Srebrna bransoleta do osadzenia kamienia x1; kryształ górski
(k100+20; Próg: 40)

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 88

Kryształ górski poddał się wdzięcznie jej zabiegom, dając osadzić się w bransolecie i faktycznie nabierając magicznych właściwości. Na twarz wypłynął jej delikatny uśmiech. Muzyka idealnie trafiła, przygrywając jakąś weselszą partię, wpasowując się w chwilę i podkreślając ją. Obejrzała bransoletkę z kryształem górskim, sprawdzając, czy kamień został poprawnie osadzony. Odetchnęła z ulgą, widząc, że tym razem wszystko wyszło, jak powinno, więc przeszła do ponownej pracy nad jadeitem. Na szczęście miała więcej bransoletek, niż potrzebowała, więc mogła poprawić swój błąd. Wzięła do ręki kolejną z ozdób i odszukała inny jadeit, równie piękny, jak poprzedni. Miał co prawda odrobinę jaśniejszy kolor, jednak jakością i przejrzystością dorównywał poprzednikowi. Równie piękna zieleń ożywała pod dotykami promieni słonecznych. Nigdy nie mogła zdecydować się, który kamień jest jej ulubionym, wszystkie miały w sobie coś, co przyciągało jej wzrok. Wszystkie potrafiły pięknie się prezentować w biżuterii, kiedy trafiało na nie słońce i rozpromieniały się odcieniami. Dlatego też trudno było jej stwierdzić, który kamień tak naprawdę skradł jej serce pod względem wyglądu. W odpowiedniej oprawie można było z każdego kamienia wyciągnąć piękno. Ostrożnie zaczęła osadzać kamień, starając się powoli, równomiernie ustawić przepływ mocy do jadeitu, aby tym razem zadziałało wszystko tak, jak miało. Naprawdę potrzebowała do dalszej pracy bransoletki z tym kamieniem. Miała jej pomóc i to całkiem sporo, więc nie chciała obyć się bez niej. Podążała za wyuczonymi wskazówkami, które wyciągała z pamięci i próbowała wykonać swoją pracę perfekcyjnie. W końcu, po to ćwiczyła przez tyle lat. Ciężko pracowała, żeby potrafić wykonać własnoręcznie wszelką magiczną biżuterię, jaka przyjdzie jej do głowy. Jeszcze trochę pracy przed nią było w tej kwestii, jednak była na najlepszej drodze, żeby osiągnąć to, co sobie zamarzyła. Sam jadeit nie powinien sprawiać jej problemu, musiała się jedynie skupić i porządnie go osadzić.
____________________
Osadzenie z poprzedniego posta udane (wynik 108 na próg 40)
Osadzam kolejny jadeit w jednej z bransoletek
Zużywam: Srebrna bransoleta do osadzenia kamienia x1; Jadeit
(k100+20; Próg: 40)

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 66

Przyjrzała się efektowi i uznała, że bransoletka wyszła świetnie. Do tego jadeit pięknie wyglądał w tej oprawie. Założyła ją sobie na nadgarstek, zanim zabrała się za kolejną bransoletkę. Lepidolit w swej fioletowej chwale wyglądał, jakby był zabrany z nieba o wschodzie słońca, który jeszcze praktycznie jest nocą, jednak widać już pierwsze rozjaśnienie nieboskłonu. Piękny fioletowy kamień powleczony był wzorem, jakby ktoś zamknął w nim rozgwieżdżone niebo. Feeria odcieni fioletu przeplatała się w tak małym przedmiocie. Był piękny, mogłaby patrzeć na niego godzinami, jednak nie miała aż tyle czasu, żeby poświęcić go na podziwianie efektu działania matki natury. Nawet jeśli był tak urzekający, jak lepidolit. Przygotowała sobie ponownie stanowisko, popijając w międzyczasie herbatkę, która dalej stała w kubku na stoliku, w zasięgu jej ręki, jednak nie na tyle blisko, aby przeszkadzała w wykonywanych czynnościach. Przez chwilę wyprostowała się mocniej na krześle, czując już, że niedługo pewnie zaczną ją boleć plecy od ślęczenia nad pracą. Tymczasem jednak trzeba było zabrać się za ponowne osadzanie. Lepidolit był jednym z tych kamieni, przy których należało wykonać trochę więcej czynności. Był bardziej skomplikowany niż taki kryształ górski, dlatego najpierw przymknęła na chwilę oczy, pozwalając dźwiękom skrzypiec wedrzeć się lepiej do jej świadomości, oczyszczając umysł i pozwalając po chwili przejść do przypominania sobie krok po kroku całej procedury. Śledząc ją w myślach, aż była pewna, że o niczym w trakcie nie zapomni. Wzięła głęboki wdech wraz ze wznoszącą się muzyką, by po chwili wypuścić powietrze i otworzyć oczy. Dopiero wtedy zabrała się do faktycznego procesu osadzania lepidolitu i nasączania go magią.
____________________
Osadzenie z poprzedniego posta udane (wynik 86 na próg 35, bo się kopnęłam i nie poprawiłam tam)
Osadzam Lepidolit w jednej z bransoletek
Zużywam: Srebrna bransoleta do osadzenia kamienia x1; Lepidolit x1
(k100+20; Próg: 55)
(k60-15; na skutki uboczne) + bransoletka z jadeitu, patrzymy oczko wyżej

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 92

--------------------------------

#2 'k60' : 44

Strzepnęła palce, które zaczęły nieprzyjemnie mrowić krzywiąc się dalikatnie na to odczucie. Obejrzała swoje działo krytycznie, sprawdzając, czy nie skopała czegoś podczas osadzania, jednak bransoletka wydała się udana, a piękny lepidolit błyskał ze srebrnej oprawy. Następnym, co miała zamiar zrobić, był rytuał zaklinania. Ściągnęła z głowy słuchawki, zatrzymując grającą muzykę i odłożyła walkmana na bok. Dla odrobiny odmiany tym razem sięgnęła po broszkę z motywem liścia laurowego, otoczonego okręgiem, przypominającym kanelury greckich kolumn. Na środku znajdował się akwamaryn w szlifie kaboszonowym okrągłym. Nie był magiczny, jednak sama broszka wyglądała naprawdę ładnie, dlatego kupiła ją i uznała, że wykorzysta do zamknięcia w niej Rimmona. Być może doceni, że nawet jeśli został zamknięty, to starannie wybrała dla niego więzienie, aby było jak najładniejsze. Odsunęła się od stołu, przechodząc na środek pomieszczenia i tworząc tam pentagramu z soli, mąki i popiołu. Wróciła się do stolika po buteleczkę z olejem z granatu oraz broszkę. Zabrała obie rzeczy do środka pentagramu, by usiąść w jego centralnym punkcie, krzyżując nogi i rozluźniając mięśnie na tyle, na ile pozwalała jej na to ta pozycja.
— Rimmonie, wielki medyku, wysłuchaj mego wołania i przybądź, by wesprzeć mnie swoją mądrością. — Wyrecytowała, jednak nie na tyle głośno, aby przedarło się to przez drzwi do ewentualnych osób postronnych. Skropiła przy tym broszkę olejem z granatu i oczekiwała spokojnie na decyzję demona. Zechce przybyć do broszki, czy jednak odmówi wsparcia? Miała szczerą nadzieję, że zechce przybyć, ponieważ nigdy nie było wiadomo, czy nie przyda się jego pomoc. Wolała móc nosić go przy sobie, tak na wszelki wypadek.
____________________
Osadzenie z poprzedniego posta udane (wynik 112 na próg 55)
44-15=29 + bransoletka z jadeitu
16-25 POSTAĆ ODCZUWA NIEPRZYJEMNE MROWIENIE PALCÓW, PRZYPOMINAJĄCE UCZUCIE WBIJANIA W NIE MAŁYCH IGIEŁ.

Zaklinam Rimmona w broszce
Zużywam: przedmiot do zaklinania x1; Olej z granatu
(k100+20; Próg: 55)
(k60-15; na skutki uboczne) + bransoletka z jadeitu, patrzymy oczko wyżej

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 37

--------------------------------

#2 'k60' : 29

Miała wrażenie, że demon zastanawia się, czy okazać jej swoją łaskę, czy jednak wściec się i próbować się na niej zemścić za bezczelność. Coś jednak musiało mu się w niej spodobać, a może to fakt, że broszka była ładnie i starannie wykonana? W każdym razie demon dał się zamknąć, a ona poczuła, jak przepływa przez nią magiczna energia, jakby sama Aradia spojrzała na nią przychylnym okiem. Było to przyjemne uczucie, dawało ono nadzieję, że przy kolejnym kamieniu poradzi sobie równie dobrze, jak przy rytuale. Przyszła akurat pora na najtrudniejszy z kamieni, jakie zaplanowała sobie na ten dzień. Sięgnęła ku bursztynowi, który rozbłysnął feerią pomarańczy, jakby zaklęto w nim czysty ogień. Żywy pomarańcz zawierał w środku jedynie ziarenka bliżej niezidentyfikowanej substancji. Najpewniej była to kora z drzewa albo piasek. Być może jakieś części owadów, których aktualnie nie była w stanie rozróżnić? Nie miała pojęcia, wszystko było na tyle niewielkie, że nawet gdyby w środku bursztynu znajdował się kawałek jakiegoś owada, zapewne i tak by go nie rozpoznała. Dla niej najważniejsze było, że bursztyn ma piękny kolor, odpowiedni szlif i idealnie nadawał się do osadzenia w planowanej przez nią bransolecie. Rozgrzała dłonie i nadgarstki, delikatnie je rozciągając. Spojrzała jeszcze raz na żywiczny kamień, zatapiając się w myślach w tym, jak powinno się prawidłowo osadzić bursztyn. Nie był to kamień, który ot, tak chciał się poddać ingerencji magicznej, zdecydowanie musiała utrzymać przy nim maksimum skupienia i uważać na każdy najmniejszy błąd, jaki mogłaby popełnić. Chwyciła bransoletę ze srebra. Ujęła również kamień i starała się naładować go odpowiednią dawką magii, przy okazji umieszczając go na wybranym przez siebie miejscu. Osadzenie bursztynu było z jej strony bardzo ambitne, jednak jeśli nie będzie podejmować prób, nigdy nie nauczy się, jak prawidłowo przeprowadzić tę operację. Teoria teorią, jednak to z praktyki w tym przypadku można było wynieść najwięcej. Dlatego starała się pozostać spokojna i powoli, krok po kroku podążać za znanymi jej instrukcjami.
____________________
Zaklinanie z poprzedniego posta udane (wynik 57 na próg 55)
29-15=14 + bransoletka z jadeitu
1 LUB MNIEJ - POSTAĆ ODCZUWA PRZEPŁYWAJĄCĄ PRZEZ JEJ ŻYŁY MAGICZNĄ ENERGIĘ, KTÓRA WYPEŁNIA JĄ, WYWOŁUJĄC PRZYJEMNE CIEPŁO CAŁEGO CIAŁA. POSTAĆ MA WRAŻENIE, ŻE PRZEPŁYWA PRZEZ NIĄ MOC POCHODZĄCA OD SAMEJ ARADII. POSTAĆ ZYSKUJE MODYFIKATOR +10 DO PUNKTÓW ŻYCIA DO WSZYSTKICH ROZGRYWEK W CIĄGU NAJBLIŻSZEGO MIESIĄCA FABULARNEGO. BONUS JEST JEDNORAZOWY I NIE SUMUJE SIĘ Z INNYMI EFEKTAMI RYTUAŁÓW.

Osadzam Bursztyn w jednej z bransoletek
Zużywam: Srebrna bransoleta do osadzenia kamienia x1; Bursztyn x1
(k100+20; Próg: 85)
(k60-15; na skutki uboczne)
(3*k10)

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 65

--------------------------------

#2 'k60' : 22

--------------------------------

#3 'k10' : 3, 10, 1

Skończyła swoją pracę i przyjrzał się efektom, jakie osiągnęła. Bransoletka wyglądała tak, jak miała i wydawało się, że wszystko poszło, tak, jak powinno. Bursztyn był cały, dobrze osadzony, magia wydawała się w nim krążyć w odpowiedni sposób. Musiało się udać, chociaż osadzenia bursztynu podjęła się samodzielnie dopiero pierwszy raz. Zwykle ktoś przy niej wtedy był i pilnował ją, żeby pamiętała o wszystkich niuansach, albo informował ją, kiedy robiła jakiś drobny błąd, który dało się jeszcze naprawić, jeśli by się natychmiast poprawiła. Teraz jednak była z siebie odrobinę dumna, że wyszło jej to tak ładnie. Odłożyła bransoletkę do koszyczka i przeciągnęła się, zerkając na zegar. Wszystko to zajęło jej tyle czasu, że powinna zbierać się już do domu. Westchnęła i podniosła się z miejsca, żeby ogarnąć trochę pracownię przed zamknięciem. Musiała pozamiatać podłogę po zaklinaniu, oraz poodkładać na miejsce wszystkie narzędzia, nie zapominając również o zajęciu się piecem jubilerskim i upewnieniem się, że jest już na pewno bezpiecznie wyłączony i trochę ostygł. Bransoletki zapakowała w osobne woreczki materiałowe i wrzuciła do torebki. Rozejrzała się po pracowni, czy o czymś jeszcze nie zapomniała, po czym ubrała kurtkę, zarzuciła torebkę na ramię i ruszyła do wyjścia, po drodze łapiąc worek ze śmieciami, które zamierzała wynieść. Zamknęła drzwi pomiędzy salą sprzedażową a pracownią, a następnie drzwi do sali sprzedażowej i ruszyła do domu. Na zewnątrz było chłodno, jej oddech zamieniał się w parę, a ona odczuwała chłód trochę bardziej po tym, jak siedziała w bardzo ciepłej pracowni. Uroki pracującego pieca jubilerskiego, może i był niewielki, jednak grzał bardzo dobrze, a ona nie chcąc się przeziębić, nie otwierała zbytnio okien, żeby nie wpuszczać lodowatego powietrza. Zdecydowanie wolała pracować wiosną i jesienią, kiedy na dworze było ciepło, ale nie za ciepło, więc okna pracowni mogła mieć pootwierane, wpuszczając do środka ciepłe, pachnące powietrze. Była już trochę głodna, więc jej myśli powoli zaczęły krążyć wokół zastanawiania się, co dzisiaj postanowili ugotować kucharze w Whitland Chateau.

z/t

25 stycznia 1985

Wstała wcześnie, wiedząc, że powinna wywiązać się z zamówień, które spłynęły do niej listownie, przez ostatnie kilka dni. Miała wolne na uczelni, więc mogła poświęcić cały dzień na siedzenie w pracowni, aby wszystko dopiąć na ostatni guzik. Nie przewidywała również, aby Lotte zrobiła jej nalot dwa dni z rzędu, więc mogła uznać, że skoro kuzynka wyciągnęła ją dzień wcześniej na święto ognia, to teraz ma calutki dzień dla siebie i nie zostanie nagle zaatakowana nagłą sytuacją, przez którą musiałaby koniecznie wyjść i socjalizować się z ludźmi. No, chyba że Hugo wpadnie na pomysł, żeby jej tu szukać. Jednak o tym nie myślała jakoś nadmiernie, naprawdę miała kilka zamówień do zrobienia, dlatego potrzebowała tego dnia w pracowni jak nigdy i nie zamierzała dać się z niej wyciągnąć. Będą musieli się namęczyć, jeśli postanowią ją terroryzować drugi dzień z rzędu.
Do pracowni przyszła chwilę po śniadaniu. Nie zakluczała drzwi do części sprzedażowo-wystawowej, stwierdzając, że może ktoś przyjdzie złożyć jakieś zamówienie, albo popatrzeć i ocenić jej prace, a przecież dzwonek zawsze ją powiadomi, kiedy ktoś wejdzie. Dlatego po prostu przeszła prosto do pracowni, ściągnęła kurtkę i zaczęła przygotowywać siebie, stanowisko, oraz rozpalać piec jubilerski. Formy do pierścionków przygotowała już wcześniej, w ciągu tygodnia, teraz miała je tylko odlać i osadzić kamienie. Odmierzyła odpowiednią ilość srebra na drobną, kobiecą obrączkę w znanym jej rozmiarze Lotte. Chciała zrobić jej drobną niespodziankę, został jej całkiem ładny bursztyn, który chciała wykorzystać, a skoro sama już miała bursztynową bransoletkę, to mogła równie dobrze zrobić dla Lotte drobną, funkcjonalną błyskotkę. Wrzuciła odmierzone srebro do tygielka i wstawiła do rozgrzanego pieca, aby się stopiło, a kiedy to nastąpiło, ostrożnie zaczęła przelewać srebro w formę. Robiła to tyle razy, że nie powinno stanowić to problemu. Była pewna, że forma była zrobiona w odpowiedni sposób.
____________
Tworzę pierścionek, w którym będę później osadzać kamień
Zużywam: srebro x1
(k100+37; Próg: 40)

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82

Ostukała formę, aby pozbyć się z niej powietrza i zostawiła ją do ostygnięcia, zamiast niej, zajmując się kolejną, którą ustawiła w pobliżu. Odmierzyła ponownie srebro, które potrzebowała i wsypała do tygielka, który zaraz wylądował w piecu. To praca była powtarzalna, trochę relaksująca, więc wykonywała ją trochę na autopilocie, wiedząc, że wszystko to wykonywała już tyle razy, że ciężko byłoby popełnić błąd. Rutyną było dla jubilera odlewanie wcześniej przygotowanych form, w których kryły się pierścionki, bransolety, czy części zawieszek d naszyjników, albo nawet i kolczyki. Były to podstawy jubilerstwa, którymi katowała się godzinami, aby wykonywać je bezbłędnie nawet obudzona w środku nocy. Sprawdziła srebro, czy roztopiło się, wedle potrzeb i nie przedłużając siedzenia w piecu, wyciągnęła ostrożnie naczynie i przelała jego zawartość do formy. Syk wydobywający się przy tym był dla niej muzyką, która tylko utwierdzała ją w przekonaniu, że wszystko idzie, jak powinno. Delikatnie ostukała formę, wiedząc, że mogło zostać w niej powietrze, które zostawiłoby skazę na jej wyrobie i wydłużając jej pracę. Może i miała akurat tyle zamówień, żeby nie przejmować się nadto opóźnieniami, jednak wewnętrzny perfekcjonizm nie pozwalał jej zostawiać niedociągnięć, kiedy mogła im w jakiś sposób zapobiec. Przeciągnęła się i poszła poszukać kolejnej formy, którą musiała ustawić obok tych już zalanych srebrem. Obejrzała ją, sprawdzając, czy aby na pewno nic się z nią po wyschnięciu nie stało. Była to jedna z tych form, które zrobiła niedawno, więc przed wylaniem metalu musiała się upewnić, że nie wycieknie on jakimś niezauważonym pęknięciem. Ostrożnie ułożyła formę obok pozostałych. Lubiła widok form stojących obok siebie, częściowo zalanych obok siebie, częściowo czekających na wlanie w nie metalu i później wydobycie z nich małych dzieł sztuki jubilerskiej.
____________
Tworzę pierścionek, w którym będę później osadzać kamień
Zużywam: srebro x1
(k100+37; Próg: 40)

The member 'Elianne L'Orfevre' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 82