TWÓJ DOWOLNY OPIS

Dwie naczelne cechy, które napawają mnie obrzydzeniem. Naczelne, więc nie jedyne; dwie, ponieważ to główna zasada polityki — nigdy nie zdradzaj wszystkich sekretów. Ja, niżej podpisany, nie toleruję niesubordynacji — dziękuję, ojcze, to były cenne lekcje — i spóźnień.

Barnaby na tle lasu to ciemna sylwetka w morzu zieleni — mrok na tle otrząsającej się z marazmu wiosny, wycięty z kolorowego obrazka kształt; pustka w pełni. Uścisku dłoni na pożegnanie odwlekają w czasie nieuniknione; braterska tradycja pielgrzymowania dłuższa od kariery i w przeciwieństwie do kariery — przestarzała.

Na pewnym etapie polityki nie chodzi nawet o pieniądze (kłamstwo, zawsze chodzi o pieniądze) — władza to góra, z której łatwo spać; góra, na którą wciąż trzeba się wdrapywać; góra nie ze szkła, ale z wijących się, mozolących, wbijających pazury ciał innych ludzi.

We wnętrzu pracowni nie istnieją problemy — są za to perspektywy. Odmierzam ich potencjalność dotykiem dłoni na kunsztownie wykonanych marynarkach i słowami, których ciepło mogłoby przypomnieć mieszkańcom Deadberry o gorącym popołudniu sprzed ponad miesiąca.

Dziś daniem głównym jest Richie Williamson z uśmiechem spoza standardowego katalogu — pomiędzy kącikami moich ust zamieszkała bestia, którą zatruwam wódką z wódką (z dodatkiem wódki). W pokerowym starciu, ten grymas nie byłby twarzą; raczej zbiegiem z karty Jokera..

Jestem kłamcą, ale nie aż tak dobrym; całe Saint Fall i pół Salem wie, że brzydzę się przemocą fizyczną — jedyna forma ubrudzenia dłoni to ta, w której krew nie ląduje na rękawie mojej koszuli.
Od czego ma się starszych braci?

Twierdza Schoals wznosi się nad nami w nieruchomym symbolu monumentu, który trudno ogrzać, choć to akurat idealne odzwierciedlenie rodziny Laffite. Papierosowy dym w płucach gryzie, ale Richie Williamson kąsa boleśniej — czuję jedynie tytoniowe zadowolenie rozprowadzane po organizmie razem z wdechem.

Smutek, smutek, modlitwy.
Siwa smużka znad papierosa — habemus nestorum, umarł nestor, niech żyje nestor — rozmywa się na tle nieba, które nie zamierza dziś płakać. To dobry znak; Gabriel nie roni łez nad czarownikiem.