Whale songs

Wieloryby śpiewają swoją pieśń, która rozchodzi się nawet setki mil pod wodą. Czy wiedziałeś, że często płyną w stronę zagubionego osobnika, lub nawołują go jeśli odłączy się od grupy? Trwa to nawet całymi tygodniami, nieustępliwie…

Lubił słuchać ojca, jego historii o rybach i morskim życiu. To one nauczyły go wierności i nieustępliwości w pewnych kwestiach, które obierze sobie za cel. Choć patrząc w jego zmęczone czarne oczy, zawsze widział ten wielorybi upór, który chciał zaszczepić też i jemu.
Żyli skromnie z tego co dawało im ocean, a ojciec nie mają własnej łodzie zatrudniał się na innych. Gdy trwa sezon na poszczególne gatunki ryb, znikał na dłużej zostawiając chłopca z sąsiadką za którą nie przepadał.
Matki nie znał. A jednak wychowywał się w cieniu pamięci o niej. Zupełnie jakby ojciec oddał jej swoją duszę i nie odzyskał nawet po tym jak go zostawiła.
Na wszystkie pytania o niej słyszał tę samą odpowiedź: „Urodziła cię, a nie musiała.”
Zupełnie jakby urodzenie go było jej największym wyczynem, może i było?
Castine było miasteczkiem, który z trudem można było nazwać małym. Jako dziecko nie potrafił zrozumieć, dlaczego tu mieszkają, w tej pozbawionej perspektyw wiosce z dala od rodziny, która była w Hellridge.
Dusił się w czterech ścianach, ich skromnej przyczepy kempingowej, w której przyszło im żyć. Może dlatego zawsze uciekał w kierunku otwartego oceanu. Uwielbiał na niego patrzeć i spędzać całe dnie wpatrując się w bezkresną dal. Patrzenie się na ocean dawało mu poczucie wolności, której nie potrafił zaznać w miasteczku. Jego bezkresność nie była dla niego przytłaczająca a dziwnie wyzwalające z okowów nudy.
Stare pudełko po butach z którego zrobił miejsce na skarby zawierało, zasuszone szczypce krabów, muszle, otoczaki a nawet duże kości wyrzucone przez fale.
Gdy inne dzieci pasjonowały się dinozaurami i umiały nazwać każdy gatunek, on tak miał z fauną morską. Zaczynał od wielorybów, może dlatego że były największe i pasjonujące z czasem jednak znając ich pieśni i wędrówki migracyjne, zainteresował się innymi stworzeniami żywymi. Nie trudno się więc domyślać, że Josh ze wszystkich sił dążył by dostać się na swoje wymarzone studia. To właśnie z Akademią Morską wiązał swoją przyszłość a od lat nastoletnich w każdy wolny dzień również najmował się jak ojciec na łodziach by odłożyć pieniądze na późniejszą edukację.
Wreszcie się udało.
Praca ponad siły, nauka do późnej nocy by douczać się przedmiotów w liceum i poprawić stopnie, wiedząc że średnia będzie miała wpływ na jego przyszłość.
Rozpoczął studia na Maine Maritime Academy (dział THE CORNING SCHOOL OF OCEAN STUDIES), gdzie stawiano również na rozwijanie indywidualnych zainteresowań, oferując dostęp do szeregu różnych narzędzi potrzebnych do badań naukowych w środowisku morskim, nurkowania i wielu innych. Dla Josha te studia były wymarzonym miejscem. Kochał ocean, mając możliwość poznania tamtejszej fauny i flory, zanurzenia się w świecie, który od zawsze go fascynował było spełnieniem marzeń. Nie tylko nauczył się pływać na statkach z pomocą wykwalifikowanych instruktorów, co traktował jako początek swojej wielkiej przygody i możliwości rozwinięcia skrzydeł, ale i nauczył się jak ważne jest, by dbać o tamtejsze środowisko. Wykładowcy stawiali też nacisk na uświadomienie studentom o zagrożeniach, z jakimi przyjdzie im się mierzyć w przyszłej pracy. Nie było to łatwe i przyjemne, momentami adrenalina dawała o sobie znać, gdy fale zalewały pokład lub powietrze uciekało z płuc.
Zakończył swój kierunek z wyróżnieniem, najlepszego studenta na roku. Jednak wykształcenie to nie wszystko a Josh uświadomił sobie to bardzo dotkliwie.
Pełen idealistycznych zapędów, zderzył się ze ścianą realizmu. Po jego kierunku o pracę w zawodzie biologa oceanicznego było niezwykle trudno. Większośc fundacji przyjmowała wolontaiuszy lub młodych badaczy zapewniając im jedynie głodowe wynagrodzenie w postaci “praktyk”.
Z czasem rozsyłał coraz mniej resume, bo nie miał na to czasu zajmując się ponownie tym co znał i dawało pieniądze - rybołówstwem. Pod dwóch latach nie zostało za wiele z jego ambicji, które nie wytrzymały konfrontacji z rzeczywistością i gospodarką. Po śmierci dziadka w Hellridge dowiedział, że o spadku jaki został przepisany na niego.
Dostał niewielki podniszczony dom i mały kuter rybacki. Uznał to za znak by się usamodzielnić i rozpocząć życie na własny rachunek.
Od dwóch lat mieszka w Maywater wypływając noc, rankiem sprzedaje to co złowi w porcie tak jak i pozostali rybacy.
Od kilku tygodni eksperymentuje z własną niewielką wędzarnią, którą wykopał w przydomowym ogródku. Chcąc zminimalizować straty w rybach, które się nie sprzedały, zaczął je wędzić i sprzedawać pobliskim pubom i restauracjom.
Nadal jest w fazie eksperymentów z zakonserwowanym tego co mu zostanie z darów jakie oferuje ocean. Niektóre partie wychodzą zbyt suche, inne pleśnieją po kilku dniach, więc zmienia nie tylko drewno pod wędzarnię ale również sposób przgotowania tuszek rybich.
Ostatnio wpadł na pomysł zimnego suszenia części pozostających mu owoców morza.
W wolnych chwilach rzeźbi figurki w kościach wielorybich wyrzuconych na ląd, lub przebywa w pubie coraz częściej doszukując się rozrywki w piciu.
Jednak gdy poczuje przypływ aspiracji nurkuje.
Wypływając częściej w ocean dostrzega drobne zmiany w ekosystemie, świadczące o obecności innego drapieżnika. Ale przecież to możliwe, prawda? Dlaczego zatem pieśni ssaków morskich, w tych okolicach się zmieniają a orki zmieniły obszar żerowania?
Dlaczego dziadek w swoim testamencie zostawił notatkę by uważać na n-dam-keno-wet?