W teorii wszystko brzmi szalenie prosto — myśli Grace i sam fakt, że porywa się na podobny wysiłek, wart jest uwiecznienia. Pan Williamson kończy demonstrację odpowiedniego zaciskania pięści, ustawiania nóg, uginania kolan i trzymania rąk; te wszystkie drobne rzeczy, o których nigdy nie pomyślała, nagle składają się na taktykę. Walka wręcz zawsze wydawała się Grace czymś do bólu oczywistym — trzeba trafić pięścią w nochala albo kolanem w dupę i można ogłaszać sukces.
Rzeczywistość skomplikowaną bywa — bicie się z kimś najwyraźniej też.
Po wejściu na matę, Grace ustawia nogi w sposób, który pan Williamson pokazał — prawa trochę z tyłu, lewa z przodu, pięści z kciukiem na wierzchu i ramiona na wysokości piersi.
— No, to zaczynam!
To byłoby na tyle, jeśli chodzi o element zaskoczenia.
Grace bierze zamach i wyprowadza cios — celowanie w lewy bark Fiony pochłania całą uwagę; dzięki temu zapomina, że znów drapie ją w nosie.

cios lekki w bark (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

The member 'Zjawa' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 17

--------------------------------

#2 'k3' : 2, 3

Ździebko źle oszacowała odległość — pięść trafia w powietrze, Grace boksuje się z tlenem, presja spina pośladki.
— Kurczę — sapnięcie wcale nie pomaga na celność, ale przynajmniej jedno się udaje: dzięki ustawieniu ciała, nie pada na matę jak długa. Wysunięty do przodu tułów wraca do wyjściowej pozycji, ręce znów tkwią na wysokości klatki piersiowej, a Grace — zamiast mierzyć w gwiazdy — słucha słów nauczyciela.
Było coś o celowaniu w twarz, nie?
Tym razem zamach wyprowadza w czoło Fiony — wzrost kobiety ułatwia niewdzięczne zadanie, kiedy Grace cały impet niepozornego ciała wciska w uderzenie.

cios lekki w czoło (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

The member 'Zjawa' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 13

--------------------------------

#2 'k3' : 3, 3

Obserwowanie Grace przypominało oglądanie kapibary w zoo — wyglądała na zaskoczoną, że w ogóle posiada pięści. Dwie nieudane próby ataku nie powinny zniechęcać; początki musiały być trudne, żeby móc obserwować własny progres — ćwiczenie polegało na wyczuciu zasięgu własnych ramion, a kwestia celności ustępowała przed próbą określenia, gdzie dokładnie leżał błąd.
Williamson z czterech kroków dostrzegł jego źródło; nazywało się Grace i walka o miejsce w tłocznym autobusie — pozycja rąk sugerowała, że zamierza przebić się przez staruszki z torbami w stronę wyjścia.
— Grace, łokcie niżej — dotarcie do maty zajęło mu trzy sekundy; cierpliwe oplecenie przedramienia Grace i obniżenie wysokości, na którym się znajdowało — tylko jedną. — To pięści muszą być na wysokości piersi, nie całe ramiona. Widzisz?
Spozycjonowane ręce zmieniły układ ciała; praca nóg Grace od początku była bez zarzutu — opuszczone niżej łokcie i wysunięte nieco do przodu pięści naprawiały poprzednie niedopatrzenie.
— Spróbuj znowu.
Dla pewności, Williamson postawił dwa kroki w tył — nigdy nie wiadomo, w którą stronę ucieknie teraz pięść.

Grace — zyskujesz dwie nowe akcje na próbę wyprowadzenia ataku.

Wiesz, że spartoliłaś, kiedy nauczyciel patrzy na ciebie jak na kapibarę opornego na wiedzę gryzonia, a potem idzie w twoją stronę. Drugie nietrafione uderzenie wypełnia Grace przekonaniem, że może powinna przerzucić się na broń palną — strzela się szybciej niż uderza, poza tym ilością nabojów można zrekompensować brak celności. Ciche westchnięcie gubi się między słowami; pan Williamson mówi o łokciach i dopiero wtedy Grace zaczyna rozumieć skalę problemu.
Sterczała tu i wietrzyła pachy, zamiast atakować.
— Aha! Że tak? — zgodnie z sugestią, ramiona opadają, a pięści zostają na wysokości klatki piersiowej — ręka pana Williamsona prowadzi nieposłuszne przedramię niżej, po czym znika razem z nauczycielem.
Spróbuj znowu, kurde bela — łatwo powiedzieć.
Zanim wątpliwości przejmą ster, Grace wyprowadza cios z wysokości klatki piersiowej. Ramiona tak utkwiły w jej pamięci, że postanowiła łupnąć w lewe, należące do Fiony, a potem — to są emocje, ją poniosła fantazja — zaryzykować uderzeniem drugą pięścią.
Prosto w prawy bark przeciwniczki.

cios lekki w ramię (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

cios lekki w bark (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

The member 'Zjawa' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 48

--------------------------------

#2 'k3' : 3, 3

--------------------------------

#3 'k100' : 75

--------------------------------

#4 'k3' : 2, 1

Teoria w wykonaniu Williamsona brzmiała... prosto. Nawet za prosto. Ale od teorii do praktyki była ogromna odległość. Warzenie eliksirów w książkach i instrukcjach też było proste, a jak przychodziło do praktyki... Cavanagh trochę zwątpiła w swoje umiejętności w tym temacie. Prawa noga w tył, lewa do przodu... Cholera, nie tak! W wykonaniu Fiony powinno być całkowicie na odwrót, w końcu była leworęczna.
Szybko skorygowała błąd pozycji i zostawało jej już czekać na obronę przed ciosami, które... nie nadeszły.
- Może coś nie tak z pozycją...? - spytała odruchowo, kiedy Grace nie trafiła w nią ani razu i szybko się okazało, że miała rację. barn zauważył, podszedł i poprawił Grace, czemu i sama Fio przyglądała się dosyć uważnie, żeby potem spróbować naśladować drugą dziewczynę.
Po poprawkach jednak ciosy nadeszły, więc zgodnie z wcześniejszą teorią spróbowała uniknąć ciosu w ramię - wyglądało to na nieco łatwiejsze, bo co trudnego mogło być w odsunięciu się z trajektorii? Z barkiem jednak było trudniej, ten cios chciała więc zablokować.

unik ciosu lekkiego w ramię (50x2-50 = 50): k100 +1
blok ciosu lekkiego w bark (77:2 = ~38): k100 +1

The member 'Fiona Cavanagh' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 36

--------------------------------

#2 'k100' : 47

— Oj!
W prawdziwym starciu Grace nie poświęciłaby nawet sekundki na zastanawianie się, czy celny cios zabolał przeciwnika — w końcu taki był cel. Jednak kurs z prawdziwym starciem wspólne ma tylko jedno: pana Williamsona, który odhaczył w życiu niejedną bójkę i niejeden nos złamał (w tym, tak na oko, parę razy swój).
— Dobra wskazówka z ramionami — Fiona słyszała, co na ten temat powiedział ich mentor, ale Grace nie widzi powodu, żeby nie potwierdzić — w końcu wszystkie chcą się czegoś nauczyć i nikt tu nie jest niczyim wrogiem.
Trochę inne zdanie na ten temat ma kolejna próba zadania ciosu; Grace nadal ściska dłonie w pięści i tym razem prawą z nich celuje w szyję Fiony — chociaż liczy, że nie zostanie siniak, nie powstrzymuje jej to przed próbą zadania drugiego ciosu, tym razem trochę na lewo, w ramię.

cios lekki w szyję (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

cios lekki w ramię (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

The member 'Zjawa' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 86

--------------------------------

#2 'k3' : 3, 3

--------------------------------

#3 'k100' : 94

--------------------------------

#4 'k3' : 3, 3

Prawdziwa walka chyba właśnie polegała na tym, żeby zadać jak największy ból przeciwnikowi. Cóż, w jej wypadku to dziwnym trafem zadziałało, choć jednak wolałaby nie musieć nigdy więcej wykorzystywać takich umiejętności. Ramię odrobinę zapiekło, gdy unik wcale jej nie wyszedł, ale uśmiechnęła się szeroko do Grace.
- O to chyba w tym chodzi. Dobrze ci idzie. - blokada o dziwo jej wyszła, chociaż prawdę mówiąc to było działanie nawet nie instynktowne. Bardziej odruchowe - ramię to pal sześć, ale jak uszkodzi bark, to będzie miała duży problem z warzeniem. Wolała tego uniknąć.
- Bardzo trudne jest kogoś atakować? - zastanowiła się bardziej w aspekcie psychologicznym. Ciosy były lekkie, jasne, ale nadal jakąś krzywdę mogły zrobić.
Dobrze, że to nie była prawdziwa walka. Widząc jednak pięści kierujące się w jej szyję z odruchu uniosła ręce, by ten cios zablokować. Zresztą tak samo jak ten w bark - potrzebowała rąk, a czy cios w szyję nie mógł czasem zabić...? Kusiło zapytać Williamsona, ale w sumie wolała uniknąć demonstracji.


PŻ: 161 - 11 - 4 = 146
Blok ciosu w szyję (88:2 = 44): k100 + 1
Blok ciosu w ramię (96:2 = 48): k100 +1

The member 'Fiona Cavanagh' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 29

--------------------------------

#2 'k100' : 97

To, czego nie opowiedziała teoria, dopowiada praktyka — po celnym uderzeniu boli nie tylko trafionego.
Pieczenie w dłoni jest króciutkie i Grace nie poświęca mu wiele uwagi; to trochę nagroda, trochę przypomnienie, trochę gwarancja tego, że nie wyśniła sobie żadnego z celnych uderzeń. Rozpromienione:
— Dzięki!
milknie, kiedy oba ciosy lecą do celu, a jeden z nich skutecznie opada na szyję. Gdyby Grace była wielkim chłopem, Fiona mogłaby pożegnać się z umiejętnością mowy — na szczęście uderzenie przypomina klapsa.
Grace przygląda się cofniętej pięści jakby widziała ją po raz pierwszy; takiego numeru z talentem do bitki się nie spodziewała. Nagle przypomina sobie pytanie Fiony, skąd tylko krok do nerwowego pokręcenia głową; na pokonanie oporów znalazła skuteczny sposób.
— Wyobrażam sobie, że jesteś pająkiem — i wychodzi na to, że arachnofobia dla Grace nie istnieje — tym razem zwinięta pięść celuje w zupełnie innym kierunku i stara się trafić w lewe biodro tylko po to, żeby drugi cios wymierzyć niżej, w udo.
Jeśli tym razem też się uda, wskoczy na etap kopniaków.

cios lekki w biodro (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3

cios lekki w udo (35): k100 + 2
obrażenia: 5 + 2k3