Od stroju oficjalnego zestawy codzienne różnią się głównie kolorem - tam, gdzie w teatrze króluje klasyka, poza nim Timothy pozwala sobie na kontrasty i eksperymenty - oraz brakiem marynarki i krawata. Palce nierzadko zdobią mu sygnety, na szyi - drobny łańcuszek, jeden czy dwa wisiorki. Wszystko czyste, odprasowane, z daleka trąci bogactwem.

Doskonale wszystkim znana klasyka. Jest elegancko, gustownie, bogato - z subtelną nutą frywolności.

- Hej, cukiereczku. Wasz salonowy pajac jest?
Do sklepu wszedł jak do siebie, już samym tym wzbudzając bezgraniczne zdumienie stojącego za ladą dziewczątka. Nie pamiętał, jak się nazywała. Julie? Judith? Jenny? Była tu nowa, widział ją może ze dwa razy – za mało, by uznał ją za istotną i zapamiętał. Poza tym – nie rozmawiali, a tym, co wstydzą się odezwać, Timothy już niemal zupełnie nie poświęcał uwagi.