Skrzynka pocztowaBeatrice C. Waldorf

11.12.1984Drogi Krampusie,

Już dawno nie pisałam do Ciebie listu, ale pamiętam, że od zawsze odpowiadałeś na moje prośby. I tym razem chciałabym o coś Ciebie poprosić, ale tym razem nie dla mnie, a dla mojej mamy. Ja mam już czternaście lat i wyrosłam z lalek, misie oddałam młodszej siostrze, ale pamiętam promyczek nadziei, kiedy czekałam na kolejną odpowiedź od Ciebie. Wiem, że cuda się zdarzają i chciałam Cię poprosić o ten jeszcze jeden. Mogę?
Moja mama pracuje w kawiarni w Deadberry i odkąd jej rękawice do pieczenia zajęły się ogniem i zniknęła z nich moc, wypieki nie są już tak dobre, jak kiedyś. Chciałabym kupić jej nowe, lepsze od tych, które miała, ale uzbieranie na nie zajmie mi jeszcze dużo czasu. Wciąż się uczę, staram się brać dorywcze prace, żeby ją odciążyć, ale nigdy nam się nie przelewało. Święta już blisko, dlategoj chciałabym znów trochę uwierzyć w Ciebie i Twoją zdolność do spełniania marzeń. Moja mama zawsze była zbyt dumna, żeby poprosić o pomoc, ale ja się nie wstydzę i o nią proszę. Obdaruj ją, proszę, choć ona najchętniej nie przyjmowałaby niczego od nikogo. Zasłużyła na ten jeden prezent, bo widzę, jak używanie tych starych i przepalonych rękawic robi się dla niej coraz bardziej niebezpieczne… Wiele razy już wracała do domu z pracy ze świeżymi pęcherzami, ma przez to na dłoniach już kilka blizn, ale słówkiem nie wspomni, że czegoś jej trzeba. Czy naprawdę tylko ja to widzę?
Pomożesz nam? Proszę. Już wszyscy wiedzą, gdzie jest kawiarnia „złota polewka”, więc będziesz wiedział, gdzie nas znaleźć — mnie i moją mamę, Amandę.
Z góry dziękuję,

Jodie Keeper, 14 lat