Skrzynka pocztowaAshena Asselin

7 — V — 1985Asselin,

Za trzy dni o 19:00 w New Hampshire; pamiętasz ostatni sparing na moście nad wodospadem? Czas na dogrywkę.

Williamson

13 maja 1985Pani Asselin,
Oczywiście że maluję w taki sposób, przy tym oferuje wstępne szkice i projekt obrazu by sprawdzić czy pokrywa się z Pani oczekiwaniami. Co do miejsca spotkania dostosuję się, nawet mogę zaprosić do siebie jeśli będzie się pani czuć pewniej
Maria Song

13 maja 1985Pani Asselin,
Szkice i rysunki będą bardzo pomocne przy tym zleceniu, będę wtedy miała jasny obraz jak Pani to widzi. Możemy umówić się szesnastego lub dwudziestego maja oba dni mam wtedy luźniejsze więc jeśli chodzi o dokładniejszą godzinę i miejsce spotkania dostosuje się do Pani
Maria Song

10 — V — 1985Droga Asheno,

Próba wzbogacenia się na czyjejś niedoli byłaby sprzeczna z filozofią altruistycznej otwartości serca — oszczędzę Ci zagłębiania się w meandry; i bez przydługiego wykładu odpowiedź będzie twierdząca.

Zrobiłem, co mogłem w tak krótkim czasie — to prosty, pozbawiony magicznych dodatków keks z czekoladą (nigdy nie można się co do niej pomylić). Mam nadzieję, że będzie Ci smakował — Twojemu gościowi z obitą wątrobą również.

Smacznego,
Orestes

P.S. Nie wygłupiaj się z wyręczaniem mnie przy obiadach; gotowanie to moja terapia.

5.12.1984Drogi Krampusie,

Mam na imię Lucy i mam już dziesięć lat. Zawsze byłam grzeczna, bardzo dużo pomagam w domu i pilnie uczę się w szkole podstawowej w Wallow. Prawie nie popełniam błędów przy pisaniu! A w szkółce kościelnej uczę się wszystkich zaklęć. Nigdy nie sprawiałam kłopotów, ale ostatnio coś się ze mną stało, nic nie rozumiem i bardzo się boję.
Zawsze lubiłam z tatą chodzić po lesie z rolnetką i obserwować ptaki. Robiliśmy to prawie co każdą niedzielę i kiedyś, jak byliśmy akurat na wycieczce w Maywater to tata pokazał mi czaple. Widziałam jakie są wielkie, piękne i od razu mi się spodobały. Kiedy usłyszałam ich krakanie (czaple kraczą, wiedziałeś?) to poczułam się tak, jakby mówiły do mnie. A potem już nic nie było takie samo, jak przed tem.
Może te czaple mnie zaczarowały? Może to jakaś klątwa? Nie mam kogo o to zapytać, ale od tamtej pory czuję się dziwnie i czasem kiedy dzieje mi się coś złego to czuję jakbym sama była ptakiem. Od razu zauważył to mój tata bo kiedy powiedziałam mu, że bolą mnie plecy to on zrobił taką minę, jakbym miała na nich coś okropnego. Jak dotknęłam pleców to poczułam pióra.
Tata nie chciał mnie wogóle słuchać tylko powiedział, że już nie ma córki, a wcześniej mnie uderzył. Nie wiem, co się stało. Miał mi kupić rolnetkę, mieliśmy razem chodzić na obserwowanie czapli, a on teraz o żadnych czaplach nie chce słyszeć i patrzy na mnie tak, że mam ochotę zniknąć. Mama tylko milczy, chyba nie wie jak mnie pocieszyć, ale widzę jaka jest smutna i nie wie co ma mi powiedzieć. Słyszałam że kłóciła się z tatą, a ja nie chcę, żeby się kłócili nigdy. Za to mój brat ciągnie mnie za pióra jak tylko widzi, że mi jakieś wyrosło. Nazywa mnie wtedy dziwadłem.
Proszę, Krampusie, odczaruj mnie i oddaj mi tatusia. Oddaj nasze wycieczki. Nie zasłużyłam na to, żeby tatuś mnie nie lubił i żeby kłócił się z mamą. Zawsze byłam grzeczna. Jeśli zechcesz mnie odwiedzić, to mieszkamy w Wallow przy głównej ulicy, całe dwie mile od dużej farmy. To taki mały domek przy stawie.

Lucy Caddel, 10 lat