Skrzynka pocztowaKayla RossiWszystkie listy nadane do Kayli trafiają do domowej skrzynki Państwa Newbert. Choć Kayla ma swobodny dostęp do skrzynki, listy zastaje czasem otwarte lub ze śladami paluchów — prawdopodobnie przyszywanego rodzeństwa. Większość korespondencji trzyma w skromnym pudełku pod łóżkiem.
Ostatnio zmieniony przez Kayla Rossi dnia Sro Lip 31 2024, 22:50, w całości zmieniany 2 razy |
Gdy Kayla, dnia 30 kwietnia, wróciła z badań, na swojej poduszce została origami złożone w kształt łabędzia, a gdy je rozłożyła, jej oczom ukazała się krótka wiadomość o treści: Nie zgnijesz w szpitalnym łóżku, nie na mojej zmianie. Zbieraj się, widzimy się za półgodziny na dole. Chcę zobaczyć odbicie księżyca w tafli jeziora, a ty? |
16 — V — 1985 Zgłoszenie zaakceptowane — do zobaczenia dwudziestego siódmego maja o godzinie 17:00. Każda minuta spóźnienia oznacza dodatkową rundę rozgrzewki, radziłbym więc nastawić zegarek. Kurs potrwa dwie godziny, na miejscu przewidziano poczęstunek i podstawową opiekę medyczną — w trakcie zajęć kursanci zostaną podzieleni na pary, w trosce o bezpieczeństwo będziecie poproszeni o odłożenie pentakli na bok. P.S. Zanotowałem wzmiankę o urazie, zadbam o panny komfort. |
5 VI 1985 Przepraszam! Obiecałam Ci tyle różnych rzeczy, a wyszło jak zwykle. Musisz mi uwierzyć, że to nie specjalnie. Ja chyba nie potrafię na dłuższą metę być dorosła. Nie rozumiem, jak ludzie potrafią godzić tyle obowiązków i mieć jeszcze czas na życie. Ja nie mam. Nie całkiem. Albo to tylko wymówki. Tak czy inaczej – przepraszam! Pomyślałam, że mogłybyśmy w końcu wybrać się do tego kina samochodowego. Jeszcze nie w tym tygodniu (miałam mały wypadek, moi właśni koledzy z karetki mnie oskubią jeśli zacznę przedwcześnie szlajać się na mieście, zamiast odpoczywać w łóżku), ale niedługo! Może za tydzień? Nie wiem wprawdzie, co grają, ale na pewno będzie coś fajnego. Powiedz lepiej, jak się czujesz, kochanie. Mam nadzieję, że wielki świat Cię nie pożarł. Jak Twoi nowi opiekunowie? Pamiętaj, że wystarczy słowo, a wjadę i– no, załatwię sprawę. Podrzucam coś dobrego na osłodę! Wprawdzie nie piekłam go sama, ale wciąż jest doskonałe, słodziutkie i sprawia, że... Chyba po prostu wszystko jest lepsze. Tak jakby. Tak działało na mnie. Twoja marnotrawna przyjaciółka, Do listu dołączona była 1 porcja placka z puszystą gruszką (03/06-06/06). |
7 VI 1985 Nawet tak nie mów – już teraz rozważałam nasłanie na nich któregoś z moich kolegów (albo mojego brata, jeszcze nie zdecydowałam, kto byłby bardziej przekonujący). Teraz jestem już absolutnie pewna, że jeśli kiedykolwiek nie dostanę od Ciebie odpowiedzi – interwencja będzie absolutnie konieczna. Co za okropni ludzie! Tak czy inaczej, następnym razem – niewiele jest ważnych spraw, które rzeczywiście byłyby ważniejsze od moich bliskich. A Ty jesteś mi bliska, promyczku. Nigdy nie wstrzymuj się z listem tylko dlatego, że mogę nie mieć czasu! Ten wypadek – Kochanie – spokojnie! Ja – cóż – chyba nie jestem aż tak bystra, jak lubię twierdzić, że jestem. Oczywiście, że samochód był głupim pomysłem. Motor też. To absolutnie zrozumiałe, a ja nie mam po prostu za grosz wyobraźni. Kino możemy zrobić w takim razie u mnie w domu – po wycieczce! Piknik brzmi świetnie. Masz jakieś swoje ulubione miejsce? Ja zwykle jeździłam do Cripple Rock, ale teraz to chyba nie byłby najlepszy pomysł. Poza tym jestem pewna, że nawet w samym Saint Fall możemy znaleźć jakiś miły kąt. Może któryś z parków? |
13.12.1984 długo myślałam, o jaki prezent Cię poprosić. Ta jedna dziewczyna ze szkoły od zawsze chwali się swoimi najdroższymi lalkami. Ja mam taką starą po siostrze, a mój tata mówi, że nie ma pieniędzy, mimo że co wieczór wraca z takimi śmiesznymi papierosami i awanturuje się z mamusią. Raz widziałam nawet, jak palił je na balkonie, a mama zawsze go prosi, żeby palił je w piwnicy, bo przyniesie nam same problemy! I potem dziwnie się zachowywał, a mamusia płakała w kuchni całą noc, gdy myślała, że już śpię. Bardzo mi przykro, że tak płacze... Pewnie masz dużo takich próśb, ale ja też chciałabym poprosić Cię o lalkę. Taką jedyną w swoim rodzaju, której nie znajdziesz na sklepowej półce, żeby inni też mogli mi zazdrościć przynajmniej raz. Czy dałbyś radę samemu mi zrobić jakąś? Nie musi być porcelanowa, ale żeby była ładna. Na przykład tak ładna jak moja mamusia. Ma długie blond włosy, ale zawsze spina je w kok i wtedy wygląda gorzej. Zawsze prosiłam ją, że jak odbiera mnie ze szkoły, to żeby je rozpuszczała, ale mówi, że jak są spięte to jej wygodniej i nie widać jakiś siwych włosów, ale wcale tam nie ma siwych włosów! Ja nie widziałam... Ma też ładne szare oczy, jak ja, ale ja takich ładnych nie mam już, bo mam jasne rzęsy po tatusiu, a mama ma ładne brązowe i lepiej je widać. Zrobiłbyś mi Krampusie lalkę wyglądającą jak moja mamusia? Wiem, że nie mamy kominka, ale na pewno przez okno się da. Moje okno to to niebieskie z kwiatkami co widać z niego taki most kolejowy w Sonk Road. List w ramach eventu Duch minionych świąt znajdujesz w swojej skrzynce w fabularnym czerwcu, dokładny dzień możesz wybrać samodzielnie, podobnie jak dokładną lokację, w której rozegrasz wątek, o ile będzie pasowała do treści listu. Pełny wątek należy zgłosić najpóźniej do 6 stycznia 2025 w tym temacie. Pamiętaj, że zadanie wykonać możesz tylko z postacią, z którą jeszcze nie zagrałeś. |
10 maja 1985 w odpowiedzi na zamieszczone przez Panią ogłoszenie na tablicy przy Kościele, zapraszam na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko kelnerki w Chyżym Ghoulu, która odbędzie się dnia 14 maja, o godz. 15:30. Proszę o listowne potwierdzenie swojego przybycia. |
16 maja, 1985 Serdecznie proszę o wycenę laleczki voodoo wykonanej ze słomy oraz ozdobionej koralikami millefiori — czy będzie Panna w stanie wykonać ją w przeciągu dwóch najbliższych tygodni? Po otrzymaniu wyceny, natychmiast dostarczę wszelkie niezbędne materiały oraz włos osoby, którą reprezentować ma laleczka. |
10 VI 1985 Słowo skautki, kochanie, naprawdę jest w porządku! Teraz już jest. Opowiem Ci jak się spotkamy, i wiesz co? Wcale nie tylko o wypadku. Zadziało się u mnie trochę więcej, to dlatego trochę spóźniłam się z tym listem, i– Nie zawiedziesz się, słowo! W porządku, przyjmuję Twoje słowa. Niech będzie, że– Och, dobrze, już nie drążę! Piknik, piknik to jest to, czego obie potrzebujemy. Trochę ciastek, słodkiej lemoniady, plotek. I pewnie gderania na wykładowców, jeśli mi wybaczysz – zbliżają się egzaminy, powoli tracę rozum. Eaglecrest brzmi świetnie! Nie pamiętam, kiedy byłam tam ostatnio. Pewnie zdecydowanie za dawno! Więc może – jutro? Albo 13ego? Nie mam wtedy zajęć, a dyżurem w razie czego się zamienię. Piknikowym koszem się nie przejmuj, wszystko przygotuję! ♡ Buziaki, |
22 maja, 1985 Jestem w stanie zaoferować siedemdziesiąt amerykańskich dolarów, a w ramach zadośćuczynienia za targowanie ceny, pozwalam sobie przesłać zaliczkę o równowartości połowy oferowanej sumy. Obawiam się, że nie jestem w posiadaniu aktualnego zdjęcia osoby, którą reprezentować ma laleczka — liczę, że opis w zupełności wystarczy. To mierzący niespełna meter dziewięćdziesiąt mężczyzna; posiada muskularną budowę ciała, ciemnobrązowe włosy oraz zielone oczy. Do cech charakterystycznych należy kilka wyblakłych blizn na dłoniach oraz jedna tuż nad lewym łukiem brwiowym, choć trzeba wiedzieć o jej istnieniu, by ją zauważyć. Krzywa chrząstka nosa wskazuje na parę złamań na przestrzeni minionych lat; nad sercem posiada także układający się w napis tatuaż, niestety nie jestem w stanie przypomnieć sobie jego treści. do listu dołączono 35 $, słomę, pudełeczko koralików millefiori oraz ciemnobrązowy kosmyk |
