First topic message reminder :

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 24

Popierdoli mnie.
Próba numer dwa — równie skuteczna, co próba numer jeden, więc wcale — przybliża Lanthiera do myśli o porzuceniu magicznej kariery. Na co pentakl, skoro odmawia współpracy; po co athame, jeśli efektywność rytuałów przechyla się na skalę pasma niepowodzeń? Podstępne szarpnięcie gniewu napina postronki żył; od kwietnia złość zostawia w krwi ostre odłamki.
Ronan musi być ostrożny — nie chce pokaleczyć nimi innych.
Fioletowe świece wpadają w otchłań zużytych zestawów; półka jest prawie pełna, a kolorystyczne warianty wskazują, kto ponosi główną odpowiedzialność za jej zaopatrywanie. Białe świecie Jackie mógłby policzyć na palcach dłoni — tymczasem zieleń i fiolet walczą o przestrzeń do życia oraz prawo do przemocy. Lanthier sięga po ostatni, niezużyty zestaw; po nim nie pozostanie mu nic, poza wyjściem na zewnątrz z butelką piwa, papierosem w ustach i gorącym życzeniem, żeby Williamson i jego rytualne pomysły wpadli do studzienki na Starym Mieście.
Ustawione w rogach pentagramu świecie wykazują się cierpliwością; Ronan mógłby się czegoś od nich nauczyć. Wątpił, by pogrubienie linii wpłynęło na skuteczność rytuału, ale po dwóch fiaskach zaczyna brakować mu pomysłów — mieszanka soli, mąki i popiołu dołącza do rozrysowanego na panelach pentagramu, ostrożnie obsypując każdą z fioletowych świec w rogach. Niemy świadek porażek — konsekrowany plecak ułożony w środku szatańskiego symbolu — donikąd się nie spieszy; Lanthier nie ma podobnego luksusu.
Tym razem nie powtarza inkantacji w myślach; po ostatnim kwadransie prób, będzie śnić te słowa. Z athame w dłoni, skupieniem w umyśle i wzrokiem utkwionym w plecaku — jakby ten ponosił całą odpowiedzialność — sięga po wypowiadane powoli sylaby. Każda z nich ma znaczenie, każda będzie decydować o tym, czy sukces wreszcie zyska ojca.
— Saccum ampliare, res plures continere, arte utili.
Bez względu na powodzenie, wynik jest prosty — bez świec nie zdziała niczego.

rytuał rogu obfitości | próg 75 | k100 + 5
zużywam zestaw fioletowych świec, używam konsekrowanego przedmiotu (plecak)

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Ronan Lanthier dnia Pią 18 Paź - 12:23, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 35

Dokładnie tydzień temu był o jedno popierdoli mnie od faktycznego popierdolenia.
Dziś — późny wieczór, pusty salon, dzieci u dziadków, Jackie na dyżurze — dobre myśli przeważają nad ciężkimi chmurami zwątpienia. Ostatnie siedem dni Lanthier poświęcił na rozkładanie magii wariacyjnej na czynniki pierwsze; co poszło dobrze, co źle, co spierdolił, od czego powinien zacząć nową próbę, czy słowa rytuału zapamiętał dobrze, a poza tym — po chuj to wszystko?
Odpowiedź ma imię i wieloletnią, współdzieloną z Ronanem historię.
Dla Lyry — właśnie po to.
Lanthier wie, że wystarczyłyby przeprosiny; szczere słowo, szczersza rozmowa, najszczersze kondolencje po dowiedzeniu się, że Vandenberg jakąś pulę genów zawdzięcza człowiekowi, który gotów był ich pozabijać. Im dłużej z przepraszam zwleka Ronan, tym mocniej wyczuwa, że słowo nie naprawi wszystkiego — bo to od słów zaczęła się ich wojna.
Złożony w sercu pentagramu plecak przypomina ofiarę całopalną na ołtarzu skruchy. Kolejna próba rytualnego ulepszenia przedmiotu ciągnie za sobą cały wagonik wniosków; zgłębianie magii wariacyjnej jest zaledwie skutkiem ubocznym starań, ale Lanthier nie może zaprzeczyć faktom.
Od tygodnia przeczytał na temat tej dziedziny więcej niż ostatnie trzy lata.
Rytuał rogu obfitości spędza sen z powiek i ściera uśmiech z kącików ust; nawet teraz, kiedy mocno zabarwione fioletem świece stają w szczytach każdego z ramion pentagramu, Ronan nie ma na twarzy niczego, poza skupieniem. Pionowa zmarszczka między brwiami upodabnia się do jednej ze świec — athame w dłoni przecina powietrze, gdy zamaszysty gest wskazuje na jedną z nich, przywołując na usta magię i, o słodka naiwności, być może moc z dna Piekieł.
— Saccum ampliare, res plures continere, arte utili.
Księżyc za oknem może być dziś jedynym sprzymierzeńcem, którego ostatnim razem zabrakło Lanthierowi; Matka słucha potrzeb swoich dzieci.
Szczególnie, gdy na niebie nie ma śladu po słońcu.

rytuał rogu obfitości | próg 75 | k100 + 5
zużywam świece fioletowe

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 7

Drobna rewizja w założeniach — od popierdolenia oddziela go nie jedno niepowodzenie, ale jeden oddech.
Żadna z pięciu świec nie rozbłyskuje triumfalnym blaskiem płomieni; rytuał to fiasko, a Lanthier zaczyna podejrzewać, że tak naprawdę wcale nie istnieje. Konsekrowany plecak, ułożony w samym sercu usypanego na ziemi pentagramu, spogląda na Ronana pobłażliwie — trudno go winić.
To trzecia próba; każda równie skuteczna, co gówno na podeszwie.
— Ja pierdolę — podsumowanie w dwóch słowach i jednej, stłamszonej w ustach kurwie. W geście, którym zbiera zmarnowane świece, nie ma ani grama cierpliwości — żarty właśnie dobiegły końca.
Pora wytoczyć ciężkie działa.
Wysłane przez Scully świece wykonano z wosku, który — z tego, co Lanthier doczytał — wspomaga przewodzenie mocy; w połączeniu z ametystowym barwnikiem mogą być dokładnie tym, czego Ronan potrzebuje, żeby pokonać ten pierdolony rytuał. Wzrok uważnie śledzi ramiona pentagramu, a myśli odtwarzają słowa inkantacji; nie ma mowy o pomyłce, mógłby wyrecytować ją od tyłu bez zająknięcia. Prawdziwy problem — ciężki i cuchnący — może leżeć w samej magii.
Ta natury walczy o uwagę z wariacyjną; rzucanie rytuałów na przedmioty nigdy nie było domeną Lanthiera, nawet w dominującej dziedzinie magii. Próba dokonania tego z tą, po którą sięga rzadko, przypomina kopanie rowu łyżką do herbaty — niby się da, ale po co?
Odpowiedź znów nadpływa ze wspomnieniem kłótni i świadomością ponad dwóch tygodni, które minęły od tamtego dnia; dla Lyry.
Więc, na litość Matki, jeszcze raz.
Athame w dłoni, świece klonowe na miejscach, konsekrowany plecak w sercu pentagramu — niech ametystowy barwnik dokona tego, czego nie zdołał zwykły fiolet.
— Saccum ampliare, res plures continere, arte utili.
Srebrzysty blask zza okna błogosławi pentagram i plecak w nim; oby tym razem na dobre.

rytuał rogu obfitości | próg 75 | k100 + 5 | próg obniżony o 25 [świece] | próg właściwy 50
zużywam świece ametystowe [wosk klonowy], konsekrowany przedmiot [plecak]

[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Ronan Lanthier dnia Czw 21 Lis - 15:32, w całości zmieniany 1 raz

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 85

Udane eksperymenty należy powielać.
Sukces minionego dnia nadal telepie się pod obolałą z wysiłku czaszką; magia wariacyjna, chociaż znana od lat, nigdy nie przychodziła mu tak naturalnie, co (sic!) magia natury. Po pierwsze, wymaga myślenia; po drugie, ingeruje w sferę materialną rzeczywistości i miesza we właściwościach wszystkiego, czego się nie dotknie.
Po trzecie — po kilku nieudanych próbach, zrobiło się personalnie.
Świt jeszcze nie nadszedł; jest piąta, świat za oknem dopiero otrząsa się ze snu, noc ustępuje szarudze. Cisza w Starlight Place — tak nienaturalna, tak krucha — to luksus wczesnych poranków. Jackie i bliźniaki nadal śpią; Ronan porusza się po salonie, nawigując  na pamięć między meblami i porozrzucanymi przez chłopców zabawkami. Każdy rodzic prędko przyswaja lekcję — zbieranie bibelotów z ziemi i próba utrzymania ich w pudłach nie ma najmniejszego sensu.
W końcu główną częścią zabawy jest wysypywanie zawartości z kartonów.
W salonie pali się tylko jedna lampka; ta na stoliku przy kanapie. W złotawym, prześwietlonym przez abażur świetle Lanthier odtwarza znajomy kształt pentagramu. Nie musi być duży, wystarczy ten wywalczony z trudem skrawek podłogi — wnętrze musi pomieścić tylko złożony w środku plecak.
Dwa dni temu, po serii widowiskowych niepowodzeń, rytuał rogu obfitości w końcu się udał; dziś Ronan zamierza powielić sukces. Magia wariacyjna nigdy nie będzie główną towarzyszką magicznych wysiłków Lanthiera, ale nawet on nie może odmówić jej przydatności; im lepiej zrozumie kierujące nią prawa, tym skuteczniejszy będzie.
Najlepszym sposobem nauki była, jest i zawsze będzie praktyka.
Ustawione w ramionach pentagramu świece mają fioletową barwę i nie zdradzają rachunku prawdopodobieństwa — albo się uda, albo nie; w magii rytualnej nie ma nic pomiędzy. Ronan chwyta za athame, bez trudu odtwarzając słowa inkantacji; przez ostatnie pół miesiąca zyskał zbyt wiele okazji, by powtarzać tę samą, skierowaną na plecak mantrę.
— Saccum ampliare, res plures continere, arte utili.
Sukces to w głównej mierze wiara — a tej Lanthierowi nigdy nie brakowało.

rytuał rogu obfitości | próg 75 | k100 + 5
zużywam świece fioletowe, konsekrowany przedmiot [plecak]

The member 'Ronan Lanthier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

Rozpalony kominek ma apetyt na słowa.
Czarne, zwinięte ruloniki papieru znikają w płomieniach, dymie i sadzy; ogień pochłania, oczyszcza i wystawia na próbę każdy akt oporu w wykonaniu papieru. Nie ma ich wiele — oporów, nie papierów; tych nagromadziło się od początku roku sporo — w starciu z sekretami. Blask pochłania wszystko — krótkie wiadomości ze Scully, długie listy z Vandenberg, wymiany zdań z Lilą, propozycja od milczącej od dawna Penelope, akceptację oferty pracy przez Sandy, informacje od Cecila, wreszcie ten jeden, krótki list zakończony Z.
Zuge.
Przy nim waha się najdłużej; wepchnąć go w ogień to pożegnać kobietę, która od lat była ich oparciem, drogowskazem i portem. Dziś dryfują sami — ocean jest ciemny, a latarnia morska to Matka pojawiająca się w chwilach największego zwątpienia.
Lanthier przeklina własny, tani sentymentalizm; więc dlaczego list od Zuge pali dopiero, kiedy miesza go z całą garścią innych — tych od Vittorii, na wszelki wypadek, też — aż nie potrafi rozpoznać, gdzie kończą się słowa, a gdzie zaczyna płomień?
Miniona noc ściska go za powieki; wgniata oczy do środka i spowalnia bieg krwi.
Zmęczenie, zatrucie, zawieruszenie — wszystko, co złe, zaczyna się od z; jak sama nazwa wskazuje.
Kiedy po listach nie ma śladu, tajemnice kowenu stają się bezpieczne na tak długo, jak to możliwe — od dziś każdy z nich powinien pozwalać, by papier i zapisane na nich słowa pochłonął ogień. Za dobę Cecil zasugeruje to samo; dziś Ronan myśli o chmurze, która nadciągnęła na nich w nocy i zakłóciła sen.
Niech ich rywale wycierają sobie mordy gwardią i nadużywają danej im władzy; niech wyrywają drzwi z framug i pokażą światu, kim naprawdę są.
Ronan zaczeka — po raz pierwszy w życiu rozumie, czym jest cierpliwość.