[ukryjedycje]

Noc Walpurgii. Coroczny, największy chyba Sabat, podczas którego świętuje się z rodziną, przyjaciółmi i nieznajomymi. Obrzędy, które już lata, ba! wieki temu zwróciły uwagę niemagicznych ze względu na ich wielkość. Magiczna noc, prawdopodobnie dosłownie, w końcu czciło się dzisiaj całą piekielną trójcę.
Mimo wszystko, wolałbym z rozstawionym namiotem rozłożyć się w pobliżu rzeki, łowić ryby i piec kiełbaski nad ogniskiem, czekając na świt, podczas którego zobaczyłbym gatunki ptaków, które niechętnie pokazują się w pełnym blasku południowego słońca. Przez jedną noc w roku mogłem się jednak poświęcić, także po to, by dzieci czy żona mieli okazję do większej socjalizacji. A jutro się dzieciaki zwolni pod jakimś pretekstem ze szkoły, by odespały świętowanie i będzie dobrze.
Zakładałem, że dla siebie też znajdę jakąś wymówkę, by odespać, ale jeśli nie... Cóż, jedna zarwana nocka chyba mnie nie zabije? Niby nie byłem jeszcze taki stary, by nie móc tego znieść.
Szkoda tylko, że dzieciaki wypatrzyły możliwość uczestnictwa w miotlarskim torze przeszkód... Choć widziałem jeden pozytyw. Może sobie coś zrobię i będę miał przez chwilę spokój od wszystkiego. Na to bym nie narzekał, wtedy sobie odeśpię nie tylko tę noc.
Z tym założeniem, choć niezwerbalizowanym, zgodziłem się ostatecznie na namowy córki i syna. Już po chwili podszedłem do miejsca wskazanego do organizatorów, by w następnej odbierać miotłę i kierować się na linię startu. Już po chwili, z miotłą w jednej ręce, wysyłając buziaka rodzinie drugą, szykowałem się do rozpoczęcia wyścigu, modląc się w duchu do piekielnej trójcy, bym jeszcze pamiętał jak to się robiło.
Ale pewnie nie pamiętam.

Lubiła obchody Nocy Walpurgii. Były zawsze huczne, zawsze wesołe, na tę jedną noc wszystko odchodziło gdzieś na bok i zostawała tylko czysta radość. Nie bez wpływu przecież pozostawał fakt, że ten konkretny sabat był tak wielki i tak huczy, że już całe dekady wstecz zwrócił uwagę niemagicznych. No ale teraz niemagicznych tu nie było, były za to rodziny, dzieci i mnóstwo mniej czy bardziej znajomych twarzy. Większość jednak dla Ash była obca, ale nie narzekała za specjalnie.
Latania na miotle nie klasyfikowała zazwyczaj jako jakiegoś większego sportu, bardziej to była forma rozrywki na zasadzie "czy uda mi się na tej miotle utrzymać". Raz się udawało, raz nie, do siniaków była przyzwyczajona, a zarwana noc? Można było powiedzieć, że w pewnych momentach to było dla niej normą. Najwyżej zdrzemnie się jutro w wolnej chwili, ale wątpiła. A skoro już przyszła w okolice toru wyścigowego, to czemu właściwie miała nie wziąć udziału w wyścigu?
Przez chwilę obserwowała, kto ustawił się na linii startu, ale przynajmniej aktualnie nie znała nikogo. Czy jednak miało ją to powstrzymać przed zabawą tego wieczoru? Nie chodziło o wygraną, choć nikt oczywiście nie pogardziłby zastrzykiem gotówki, ale zabawa płynąca z wyścigu była po prostu jej priorytetem.
Dlatego po krótkim wahaniu podeszła do organizatorów i po zamienieniu kilku słów odebrała miotłę. Skierowała się na linię startu i skinęła głową na przywitanie mężczyźnie, który ustawił się tam przed nią. Ustawiła się grzecznie obok, czekając na sygnał do startu.
Dopiero teraz nadeszły obawy, czy jeszcze pamiętała, jak się tym czymś steruje. Niby powinna, ale... Najwyżej zleci. Mówi się trudno! Piekielna Trójco, miejcie w opiece szaleńców!

Od momentu, w którym ścigałem się z Allie dzielą mnie już ze dwa kolejne kolorowe drinki. Świat też od razu jest bardziej kolorowy. Kosmyki włosów od dawna żyją swoim życiem, ucieknąwszy spod gumki, a szminkę opierdzieliłem pewnie razem z drinkami. Przynajmniej obciskająca dupę skóra wciąż wygląda nienagannie i równie skutecznie przyciąga spojrzenia, a na dodatek przetestowałem już, że nie ogranicza ruchów na tyle, by przeszkadzać w locie miotłą.
Noc jest piękna, będzie jeszcze piękniejsza, kiedy wygram. Przez chwilę nawet pojawił się pomysł, by odpuścić wyścig, no ale przecież absolutnie nie widzę, czemu miałbym to robić. Tradycji musi stać się zadość.
Łapię za pierwszą z brzegu miotłę i zmierzam na start. Dopiero, kiedy znajduję się bliżej uczestników, rozpoznaję jedną z twarzy. Dostrzegam go akurat, kiedy śle buziaka w czyjąś stronę. Mimowolnie sam też tam spoglądam. Oho. Rodzinka. Jakże słodko…
— Vincent? Popatrz, jaki mały ten świat. — Uśmiecham się słodko na powitanie, a niech mu się zrobi miło, zanim skopię mu dupsko. Zerkam jeszcze na dziewczynę obok mnie mimochodem, z tym samym nieszkodliwym uśmiechem.

Wyścig zbliżał się nieubłagalnie, za moment miała wybić godzina zero. Przy punkcie startu zgromadziła się mała widownia, w tym część organizatorów w postaci starszych czarownic, które miały wręczyć na koniec nagrodę zwycięzcom. Trzech śmiałków ustawiło się na linii startu wraz z miotłami, a pomiędzy Wami rozległa się komenda, aby dosiąść mioteł. Już zaledwie parę sekund, sędzia stał na linii startu z przygotowaną, uniesioną flagą i…
Poszła w dół.
Wszyscy ruszyli!
Kilkadziesiąt metrów dalej ujrzeć można było pierwszą przeszkodę. Były to ustawione jedna za drugą, trzy płonące obręcze. Niektórych mógł ten widok przerazić, ale dla innych to nic innego jak tylko pierwsze wyzwanie!

Virgilu, Asheno, Iro, witam Was serdecznie na wyścigu miotlarskim z torem przeszkód. Na samym początku wyjaśnię zasady naszego wyścigu. W każdej turze będziemy rzucać określonymi w poście kośćmi k100, które będą sumować się ze sobą. Osoba, która finalnie przebędzie cały tor przeszkód z najwyższym wynikiem, otrzymuje pierwsze miejsce. Druga – drugie, i analogicznie trzecia – trzecie. Po zakończeniu wyścigu będziecie mogli dopisać do swoich rachunków poszczególne nagrody; ponieważ uczestników jest trzech, nikt nie wyjdzie z nagrodą pocieszenia.

Przygotowanych przez Mistrza Gry przeszkód jest sześć, z czego właśnie docieramy do pierwszej. Są to trzy płonące obręcze ustawione jedna po drugiej, z czego pierwsza jest największa, druga średnia, trzecia najmniejsza. Trzeba przelecieć przez ich środek, aby przedostać się do dalszej części wyścigu.

Aby przebyć drogę przez każdą z obręczy, należy w poniższych postach rzucić kością k100. Dla większego wyrównania szans, Mistrz Gry zdecydował się zastąpić gibkość szybkością, a więc rzucamy trzema kośćmi k100, do których dodajemy wartość szybkości (I poziom – 5 punktów; II poziom – 20 punktów), oraz modyfikator odpowiadający sprawności. Bezproblemowe przelecenie przez obręcze opisuje się osiągnięciem następujących progów:
1 obręcz – próg: 40
2 obręcz – próg: 65
3 obręcz – próg: 80
Nieprzekroczenie któregoś z progów skutkuje niewielkimi problemami w locie, możliwym delikatnym poparzeniem bądź zahaczeniem o obręcz, a w przełożeniu statystycznym oznacza opóźnienie w postaci modyfikatora -5 do ogólnego wyniku k100 za jedną nieprzebytą bramkę.
Przypominam, że osobom, które wcześniej odbyły koleżeński wyścig, przysługuje modyfikator +10 do ogólnej kości k100.

Podczas wyścigu postacie mogą ze sobą rozmawiać i próbować używać czarów, ale faulowanie może doprowadzić do dyskwalifikacji (o ile sędzia faul zauważy).
Poniżej znajduje się poglądowa mapka:


Na posty z rzutami czekam do piątku, 27.09., godz.: 18:00

Stanie na linii startu, z miotłą w ręku, sprawiło, że Ash w pewnym sensie poczuła się trochę głupio. Zwłaszcza przy takiej widowni, jaka zgromadziła się wokół. Skoro jednak już się zgłosiła, to nie mogła się wycofać. Asselin nigdy nie lubiła być na świeczniku, między innymi dlatego właśnie nie była aktualnie znanym rysownikiem. Nałóg palacza uruchomił się oczywiście w najgorszym możliwym momencie, kiedy nie było czasu, by zapalić. Wzięła kilka głębszych oddechów i zacisnęła dłoń mocniej na rączce miotły. To ma być fun, nie stres.
Odwzajemniła neutralny uśmiech nowo przybyłej osoby i zerknęła pomiędzy obojgiem swoich przeciwników. Ewidentnie się znali, ale to nie była w końcu sprawa Ash. Jej zostawało tylko czekać na sygnał do startu.
Wskoczyła na miotłę, czekając na moment, w którym rozpocznie się wyścig. Nie musiała czekać długo, kiedy już ustawili się do porządku, start wyścigu został oznajmiony bardzo szybko. Nawet zbyt szybko, ale skoro już zabrzmiał, to wystartowała z miejsca, podążając wyznaczoną trasą. Prawie od razu dostrzegła pierwsze przeszkody i zrobiło jej się zimno, delikatnie mówiąc.
Ogień.
Cholerny ogień w postaci płonących obręczy.
Ktokolwiek wymyślił takie przeszkody był skończonym sadystą. Zmówiła w duchu krótką modlitwę do całej piekielnej trójcy i skierowała się do obręczy, mając nadzieję, że uda jej się przefrunąć przez nie bez najmniejszego problemu.

1 obręcz | próg 40 | k100 nr1 + 20 (szybkość) + 14 (sprawność)
2 obręcz | próg 65 | k100 nr2 + 34 (szybkość + sprawność)
3 obręcz | próg 80 | k100 nr3 + 34 (szybkość + sprawność)

The member 'Ashena Asselin' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 100, 45, 48

Obserwujące tłumy to mój żywioł. Tam, gdzie ktoś mógł się speszyć, ja posuwam wzrokiem po zebranych ludziach, czując znajomy napływ adrenaliny, czując, że jestem tam, gdzie być powinienem. Na komendę miotła znajduje się między moimi nogami a ja uśmiecham się do szybszego bicia serca i łapię pewniej trzon miotły. Jedno słowo i wszyscy się wznoszą, wiatr zaczyna bawić się naszymi włosami, a jego pęd na chwilę zabiera dech. Buzia sama mi się cieszy, a ekscytacja pogłębia się tylko, gdy widzę płonące obręcze.
Ach, jak cudownie.
Zero wahania. Świat przestaje istnieć niemal tak, jak na arenie. Ciało pochyla się do przodu, przytulając niemal do miotły, by zwiększyć prędkość, a ja poddaję się przyjemnym dreszczom ogarniającym ciało.
Strach?
Strach został na ziemi. Powietrze to mój żywioł.

1 obręcz | próg 40 | k100 nr1 + 20 (szybkość) + 43 (sprawność) +  10 (udział w wyścigu koleżeńskim)
2 obręcz | próg 65 | k100 nr2 + 73 (szybkość + sprawność)
3 obręcz | próg 80 | k100 nr3 + 73 (szybkość + sprawność)

Dorzucam...

The member 'Ira Lebovitz' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 61, 57, 41

Vincent? - Iris? Co za niespodzianka - przywitałem się z przyjaznym uśmiechem. Nie spodziewałem się trafić na (nie)znajomą twarz. Po krótkiej wymianie zdań, skupiłem się na sygnale do startu.
Nie patrzyłem na tłum, tylko na uradowane buzie moich dzieci. Nie musiałem wygrać, nie musiałem być showmanem. Wystarczało, że nie spadnę z miotły i dolecę cały.
No dobra, może być bez brwi. Wydawało się to małą ceną jak na zabawy z ogniem. I jak na bycie nie-cyrkowcem.
Ale skauci muszą się umieć mierzyć z wyzwaniami, a ja mimo niechęci do wychodzenia ze strefy komfortu byłem przyzwyczajony, że to robię. Tego wymagało życie. Dlatego, wyciągając z głowy instrukcję obsługi miotły, wzbiłem się w powietrze i ruszyłem ku płonącym przeszkodom z niewyraźną miną i modlitwą odmawianą w myślach.
Ale wierzyłem, że jakoś to będzie. Zawsze jakoś jest.

The member 'Virgil Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 63, 90, 2

Asheno, chociaż ogień zdawał się na pierwszy rzut oka przerażający, determinacja Gwardzistki pozwoliła Ci bez problemu, wręcz z akrobatyczną zdolnością przelecieć przez wszystkie trzy. To właśnie ten przypływ szczęścia i determinacji pozwolił Ci przyspieszyć, dzięki czemu zyskujesz +20 punktów do ogólnej puli swoich punktów szybkości.
Iro, Ty, jako doświadczony sportowiec, śmignąłeś bez problemu bez wszystkie trzy obręcze. Dziwne, że u Was w cyrku nie ma popisów. A może są? Godne zastanowienia, podobnie jak godne zastanowienia jest, czy te drinki na pewno były dobrym pomysłem tuż przed lotem. Od szybkości i wrażeń zaczyna Cię mdlić i kręcić Ci się w głowie, z czym będziesz zmagał się co najmniej do końca wyścigu. Ze względu na stan trzeźwości i problemy w trakcie lotu, otrzymujesz stały modyfikator -30 do ogólnej kości na szybkość.
Virgilu, byłeś zdecydowanie najmniej wprawiony tutaj ze wszystkich, ale i tak radziłeś sobie bardzo dzielnie. Pierwsza obręcz była na pokonanie strachu, druga wyszła Ci wręcz koncertowo, ale ostatnia okazała się za mała. Udało Ci się ją przebyć, ale solidnie zawahałeś się na miotle i zajęło Ci chwilę, nim utrzymałeś równowagę. Mogłeś śmiało z tyłu zobaczyć wyprzedzających Cię Ashenę oraz Irę na prowadzeniu.

Kiedy już pokonaliście żywioł ognia, przed Wami widocznie rozlegał się następny – wody. Pod Wami zaczęły się rozlewiska i podmokłe tereny. I nie byłoby to absolutnie żadną przeszkodą, gdyby nie fakt, że, cóż… w kałużach też potrafią żyć bestie.
Z mokradeł zaczęły wyłaniać się kałużki i bagienniki, które sięgały Waszych kostek. Iro, Ty miałeś na tyle szczęścia, że nie udało się im złapać Twoich nóg, jednak pozostali nie mieli tyle szczęścia. Asheno, Virgilu, przy Waszej kostce znajduje się teraz towarzysz w postaci kałużki spowalniające Wasz lot. Możecie się ich pozbyć w dowolny magiczny sposób, lub rzucając kością k100 na gibkość w celu strząśnięcia bestii, próg wynosi 50 (doliczając modyfikator za gibkość i sprawność). Jeżeli nie uda się Wam pozbyć nieproszonych gości, odpadnie w końcu sama, ale zabierze Wam -10 punktów do ogólnej puli szybkości.
Powyższe wydarzenia powstały na bazie rzutu kością wykonanego przez Mistrza Gry tutaj.
Wciąż obowiązuje pojedynczy rzut na szybkość poza dokonywanymi akcjami pobocznymi.

RANKING WYŚCIGU:
IRA: 378
ASHENA: 315
VIRGIL: 213

Na posty czekam do soboty, 5.10., godz.: 18:00

Walka z własnym strachem, ot co. Inaczej nie dało się nazwać tych płonących obręczy, ale na całe szczęście udało jej się je pokonać. Zresztą przecież taką miała pracę, by właśnie z takimi lękami walczyć. Satysfakcja była nieopisana, gdy bez najmniejszego szwanku udało jej się ominąć pętle. Kontrolnie zerknęła na przeciwników – mężczyzna ze startu został w tyle, jednak kobieta ją wyprzedziła.
Ash nie uważała, by było to jakieś problematyczne, w końcu byli dopiero na początku wyścigu, w trakcie wszystko mogło się zdarzyć. Niedługo później dotarła do kolejnej przeszkody, którą była woda. Do wody nic nie miała, kałuże i inne bagienka były w końcu na dole, a ona na miotle na górze. Ale przecież nie mogło być aż tak łatwo, nawet się nie spostrzegła, gdy z jednego z takich rozlewisk wychynęła kałużka i postanowiła doczepić się do jej miotły.
- Noż cholera! – syknęła z oburzeniem. Jeszcze tego jej brakowało, pasażer na gapę, który spowalniał cały lot. Posłała gniewne spojrzenie bestyjce i  z odruchu postanowiła pozbyć się kałużki za pomocą magii.
- Magipugnus! – zamierzała uderzyć stworka magią niczym pięścią, by w taki sposób zrzucić go z miotły i tym samym odzyskać swoją szybkość. Przynajmniej nie ona jedna miała problem z kałużką, kobieta przed nią miała dokładnie tak samo. Na zerkanie do tyłu niestety nie miała czasu.


zaklęcie Magipugnus | próg 40 | k100 + 20 (magia odpychania)
szybkość | k100 + 20 (szybkość) + 14 (sprawność)