6 czerwca 1985

The member 'Evander Cunnigham' has done the following action : Rzut kością

---

'(S) Kość zmroków' :

Pewnie powinienem wyrywać się ze szponów pracy głównie do dzieci, ale miałem poczucie, że jak zapomnę o sobie, doszczętnie zwariuję i zagubię się w tym, kim jestem. To kontakt z naturą pozwalał mi przypomnieć sobie czego pragnę lub skrycie się boję, kiedy praca trzymała mnie w ryzach, wymuszając skutecznie pewne zachowania. Nie jąkałem się, byłem pewny siebie i zawsze przygotowywałem się do negocjacji, co wynikało z lat praktyki, ale gdy przychodziło do zmierzenia się z siłami przyrody, mogłem być niepewny, słaby i zależny.
Wydawało mi się, że jednak dobrze o tym pamiętać. Siła nie wynika z sukcesów na jednym polu ani nie jest dana raz na zawsze.
Jechaliśmy nie rozmawiając za wiele, zostawiając sobie co ciekawsze tematy na później, by przerywać co jakiś czas otaczającą nas w Cripple Rock ciszę (nie wydawało się to nie na miejscu, jak nie my ją zagłuszymy, to zrobią to ptaki śpiewem albo drzewa szumem), nie spodziewając się, że akurat dzisiaj samochód czeka awaria. Westchnąłem ciężko w duchu, nie narzekając jednak, pozostawiając jakiekolwiek niezadowolenie z przeszkód dla siebie. W tej sytuacji to wcale by nie pomogło.
Wysiadłem razem z Evanderem zerknąć na silnik, ale w tym momencie byliśmy chyba bardziej blondynkami od Blondie. Żaden z nas ewidentnie nie miał pomysłu, co mogło pójść nie tak. Inna sprawa, że nawet jakbyśmy wiedzieli, niekoniecznie mielibyśmy narzędzia. - Coś już wcześniej się z nim działo? - spytałem tylko, mając nadzieję na wskazówkę, która nas nakieruje na odpowiedni trop.
Zaśmiałem się razem z kolegą na jego tekst. - Zdecydowanie. Kwestia tego, czy sam z siebie ruszy z powrotem, czy powinniśmy znaleźć telefon i dzwonić po laweciarzach, by jakiś zdążył w międzyczasie podjechać - wiadomo, że z takowymi było różnie. Raz mógł być w piętnaście minut, innym razem po trzech godzinach zależnie od tego, ile miał zajęć i jak daleko miał. Nie mówiąc o ewentualnym telefonie do mechanika...
Gdy Cunnigham postanowił zapalić, ja postanowiłem do tego dołączyć. Wziąłem bucha, rozważając nasze opcje. - Jak zobaczymy jeża to prawie tak, jak byśmy byli w lesie - stwierdziłem po zastanowieniu. Wolałbym zobaczyć sowę oczywiście albo jakiegoś drozda, jednakże w tej okolicy była na to raczej mała szansa. Nim jednak się rozkręciliśmy z podjęciem działań, zostaliśmy zaczepieni przez chyba młodego, a na pewno zakapturzonego chłopaka. Spojrzałem zdziwiony na Evandera, niemo pytając czy chce podejść do chłopaczka.
Po jego wyglądzie miałem wrażenie, że to mógł być diler narkotyków.